آفریقای جنوبی

آفریقای جنوبی کشوری با نژادهای مختلف است. که باعث شده فرهنگ آفریقای جنوبی بسیار گوناگون باشد. منابع معدنی فراوان و زیادی از جمله الماس وطلا باعث شده اقتصاد آفریقای جنوبی در این زمینه رونق زیادی داشته باشد. جغرافیای آفریقای جنوبی باعث رونق حمل و نقل در این کشور شده است. سیاست آفریقای جنوبی هم دارای تلاطم زیادی بوده است.

جمهوری آفریقای جنوبی با مناظر متنوع، گونه های بی شمار پستانداران عظیم الجثه و پرندگان، پادشاهی غنی گل­ها و میراث فرهنگی با ریشه در سه قاره مختلف که زمانی بدلیل تبعیض نژادی شهرت داشت. اکنون به یکی از مهمترین مقاصد گردشگری جهان تبدیل شده است. اگر شما هم قصد سفر به آفریقای جنوبی را دارید و میخواهید ویزای آفریقای جنوبی را دریافت کنید. کافی است به سایت ما wisa.ir مراجعه کنید. و فرم ویزای آفریقای جنوبی را تکمیل نمایید.

 

بهترین روش برای گشت و گذار در آفریقای جنوبی کرایه یک اتومبیل است.  رانندگی از سمت چپ انجام می شود و همه مردم این کشور به زبان انگلیسی صحبت می کنند. اهالی آفریقای جنوبی در کشور خود بسیار سفر می کنند و خواستار استانداردهای بالا هستند، بنابراین می­توان گفت که امکانات بطور کلی عالی هستند.

بسیاری از خطوط هوایی بین المللی به این کشور پرواز مستقیم دارند. در حالیکه آفریقای جنوبی مرکز قدرت قاره آفریقا محسوب می شود و دارای شرکت های صنعتی و استخراج سفر معدن بزرگ است، مناظر طبیعی شگفت انگیز آن در انتظار بازدید کنندگان هستند، امتدادی از مرغزارهای وسیع با محله های

بزرگ حیوانات، خلیج های بزرگ و سواحل پوشیده از درختان نخل، تنوع رنگارنگ گیاهان وحشی، آمفی تئاترهای سنگی، جنگل­های همیشه سبز و بیابان­های نیمه خشک، تاکستان­ها و باغ­ها. همچنین این نوع در کشاورزی مشهود است، از کندوهای زولو گرفته (مانند خانه های اسکیمویی با سقف کاهگلی) تا عمارت سفید Cape Dutch تا آسمانخراش های مرکز ژوهانسبورگ.

جغرافیای آفریقای جنوبی

جنوبی ترین کشور در قاره آفریقا، کشور آفریقای جنوبی است. وسعت آن ۱٫۲۱۲٫۱۰۰ کیلومتر مربع است. این کشور از شمال شرق به کشور های موزامبیک، سوازیلند و زیمباوه، در شمال به بوتسوانا و در شمال غربی به نامیبیا، و در جنوب به اقیانوس هند و اقیانوس اطلس ختم می شود.

خط ساحلی آفریقای جنوبی از مرز بیایانی یا تامیبیا در ساحل آتلانتیک به طرف نوک قاره و تا بالای موزامبیک نیمه استوایی در کنار اقیانوس هند، به طول ۲۸۰۰ کیلومتر امتداد یافته است. این کمربند ساحلی در اغلب قسمت­ها باریک بوده و یک نوار کوهستانی آن را از جلگه مرتفع سرزمین اصلی جدا می سازد. آفریقای جنوبی با بوتسوانا، زیمباوه و سوآزیلند هم مرز بوده و پادشاهی مستقل ۳۰۳۵۵ کیلومتری لسوتو را احاطه کرده است.

با اینکه آب و هوای این کشور رسماً در دسته نیمه مرطوب جای گرفته. در واقع با تغییر مناظر و مناطق، آب و هوای آن نیز تغییر کرده است.  آب و هوای گرم و خشک در مناطق شمال، مدیترانه ای در جنوب غربی، معتدل در مرکز و  برخی مناطق جنوبی و نیمه استوایی در مناطق شرق کشور است.

جلگه داخلی که کار و بزرگ نام دارد، در تابستان بسیار گرم و خشک است. شبه جزیره کیپ دارای آب و هوای مدیترانه ای با زمستان­های ملایم و پرباران و تابستان­های گرم تا داغ است. فصل ها در این کشور کاملاً برعکس نیمکره شمالی هستند که مناسب دوستداران آفتاب در زمستان است. بدلیل وجود ساعات طولانی آفتاب. هر زمان از سال برای سفر مناسب است.

از مهمترین رودهای آفریقای جنوبی به رودهای اورنج و وال میتوان اشاره کرد. که اورنج از کوه دراکنبرگ سرچشمه می گیرد. که از شرق به غرب کشور در جریان است. رودخانه وال هم در نهایت به اقیانوس اطلس منتهی می شود.

پایتخت ها: پرتوریا / تشوان (اداری)، بلومفونتین (فضایی) و کیپ تاون (قانونگذاری)

ایالت ها: کوازولو ناتال (۱۰ میلیون)، گاتنگ (۹/۶ میلیون)، کیپ شرقی (۶/۹ میلیون)، الیمپوپو ( ۵/۴ میلیون)، کیپ غربی (۴/۸ میلیون)، مپومالانگا (۳٫۵ میلیون)، نورث وست ( ۲/۴ میلیون)، فری استیت (۲/۹ میلیون) و کیپ شمالی(۱/۱ میلیون).

شهر های آفریقای جنوبی

ژوهانسبورگ شهر شلوغی است که روی طلا ساخته شده است و مملو از گزینه های خرید، غذا خوردن و تجربه تفریحات مختلف می باشد. فرودگاه بین المللی این شهر نیز به کیپ تاون، دوربان و پارک ملی کروگر پرواز دارد.روی دیگر زندگی در ژوهانسبورگ را می­توانید در شهرک سیاهپوست نشین سوونو و در نورث وست با غارهای استرک فونتین و ماروینگ تجربه کنید.

این غارها از ویژگی­های بارز مهد بشریت هستند که بدلیل وجود فسیل های هومونیدی (میمون­های بزرگ) در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارند، در شمال ژوهانسبورگ شهر جذاب و پایتخت آفریقای جنوبی یعنی پرتوریا (تشوان) دیده می شود.

آنطرف در اقیانوس هند، شهر دوربان، بزرگترین بندر آفریقا، نیز یک تفریحگاه ساحلی پرشور و یک مرکز موج سواری است. در جنوب غربی کیپ میان آتلانتیک و کوه Table، شهر چند ملیتی کیپ تاون با ترکیبی از فرهنگ اروپایی، آفریقایی و اسلامی قرار دارد. در اطراف کیپ تاون مراکز اصلی صنعت انگور آفریقای جنوبی واقع شده­ اند که فرصتی عالی برای چشیدن نوشیدنی ها و پذیرایی از شکم است. در نوک شبه جزیره کیپ یکی از مشهورترین جاذبه­های طبیعی آفریقا یعنی چشم انداز دریایی زیبای Cape of Good Hope قرار دارد.

جغرفیای انسانی

جمعیت: طبق آخرین آمار رسمی منتشر شده جمعیت کشور آفریقای جنوبی ۵۵/۹ میلیون نفر می باشد.

نژاد: ۷۰/۲ درصد سیاه پوست، ۱۶/۲ درصد سفید پوست، ۱۰/۴ درصد رنگین پوست و ۳/۲ درصد آسیایی هستند.

زبان: ۲۴ درصد به زبان مادری ایسی زولو، ۱۸ درصد به زبان ایسی زوسا، ۱۳ درصد افریکنز، ۹ درصد سپری، ۸ درصد انگلیسی و ۸ درصد به زبان مستمسوانا صحبت می کنند.

دین: مسیحیت (۸۰ درصد)، اسلام، هندو، باورهای بومی

فرهنگ آفریقای جنوبی

آفریقای جنوبی دارای یک جمعیت یک پارچه و متحد نیست بلکه ترکیبی از نژادهای مختلف است. و باعث شده جامعه آفریقای جنوبی یکی از پیچیده ترین جوامع دنیا محسوب شود.و بنابراین در این کشور یک فرهنگ خاص بر آن حاکم نمی باشد. و این تعدد فرهنگ موجود باعث وجود یازده زبان رسمی در این کشور شده است. از هر ده نفر جمعیت در این کشور یک نفر سفید پوست است و کمتر از ۱۰ درصد رنگین پوست، یعنی با نژاد ترکیبی، محسوب می شوند. ۲۵ درصد دیگر آسیایی و عمدتاً از بازماندگان مهاجران هندی هستند.

سفید پوستان آفریقای جنوبی به شدت مخالف هستند که فقط ساکن با مهاجر آفریقا در نظر گرفته شوند، بویژه آنهایی که بیش از سه دهه از زمان پایه گذاری ایستگاه هلندی در کیپ در اینجا ریشه دارند. زبان هلندی با حضور آنها مطرح شده و از آن به بعد به افریکان، زبان مادری اغلب سفید پوستان آفریقای جنوبی و رنگین پوستان، تبدیل شد. حدود ۴۰ درصد سفید پوستان گویشوران بومی زبان انگلیسی هستند و زبان انگلیسی( یک زبان رسمی) تقریباً در همه جای این کشور رایج است.

شاید تنوع ساختارهای جهانی آفریقای جنوبی بود که به این کشور کمک کرد تا میزبان جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ شود. این کشور دارای شبکه کامل جاده ای بوده و خدمات هوایی داخلی اغلب شهرهای بزرگ را به یکدیگر متصل می سازد. شبکه راه آهن نیز از خدمات محلی تا قطار آبی (Blue Train) شیک و مجلل گسترده و متنوع هستند، بنابراین بسته به زمان و سلیقه خود، می­توانید با اتومبیل، قطار، با هواپیما در آفریقای جنوبی سفر کنید. همچنین می­توانید یک کاروان کرایه کنید، به یک تور بپیوندید، یا حتی یک هلی کوپتر در بست کرایه کنید. تمام این گزینه ها ارزش گشت و گذاری شگفت انگیز میان شهرها و دهکده ها و میان فرهنگ و طبیعت را دارند.

موزه های آفریقای جنوبی

مهم ترین موزه های آفریقای جنوبی شامل موارد زیر می باشد:

• گالری ملی آفریقای جنوبی و کلکسیون میشلیز در کیپ تاون
• موزه هنری پرتوریا
• گالری هنری ژوهانسبورگ
• موزه هنری دوربان
• گالری جرج چهارم در پورت الیزابت
• گالری هنری ویلیام هومفریز در کیم برلی

کتابخانه های ملی این کشور عبارت اند از:

• کتابخانه دولت در پرتوریا
• کتابخانه آفریقای جنوبی در کیپ تاون

اقتصاد آفریقای جنوبی

در سال ۱۹۹۰ اقتصاد آفریقای جنوبی بر پایه کشاورزی، دامپروی و شکار استوار شد. اما با کشف معادن الماس، طلا و ذغال سنگ در اواخر قرن نوزدهم میلادی اقتصاد کشور به سمت صنعت کشیده شد. با انجام خصوصی سازی شرکت ها و ایجاد سیستم بازار آزاد ، به اقتصاد کشور رونق خوبی داد.

بخش های اقتصاد آفریقای جنوبی

• معادن: آفریقای جنوبی یکی از کشور های بزرگ تولید کننده طلا، الماس، ذغال سنگ و منگنز در جهان می باشد. که بیشترین حجم صادرات آنها به کشورهای اروپایی، آمریکای شمالی و شرق دور است.
• کشاورزی: این کشور به دلیل اینکه میزان بارندگی در آن کم است و بخش زیادی از آن خشک است. فقط ۳ میلیون هکتار آن برای کشاورزی مناسب است. عمده ترین محصول کشاورزی ذرت است. سایر محصولات گندم، دانه های روغنی،تخم آفتاب گردان، نیشکر، میوه و سبزیجات است.
• انرژی: آفریقای جنوبی به سطح بالایی از خودکفائی انرژی رسیده، که حتی یکی از صادر کنندگان انرژی محصوب می شود. در این کشور ذغال سنگ بیشترین انرژی را تأمین می کند. در حال حاضر آفریقای جنوبی بیشتر برق کشورهای همسایه را تأمین می کند
• صنایع: این کشور در سال های اخیر توانسته است، تعداد زیادی از کالای وارداتی ضروری را خودشان در داخل تولید کنند. که عوامل توسعه صنعت، وجود منابع غنی،شبکه حمل و نقل بسیار خوب، سیاست های دولتی کارامد و نیروی کار ارزان می باشد.
  

  اقتصاد آفریقای جنوبی (معادن طلا)

اکوتوریسم و تفریحات

آفریقای جنوبی که در طول سال­های دراز آپارتاید تشنه گردشگری بود، از تخریب های زیست محیطی در مناطق دارای صنایع گردشگری در امان ماند. امروزه حفاظت باعث تضمن حقوق زیست محیطی شهروندان و دستیابی به جوایز اقتصادی در صنعت گردشگری حیات وحش شده است. در حقیقت باید گفت که وجود حیات وحش در بیش از یک قرن گذشته در این کشور ناشی از آن است که دولت امکان مالکیت خصوصی آن را فراهم ساخته است. مناطق حفاظت شده خصوصی نیز در کنار پارک ملی کروگر حصار کشیده اند تا امکان حرکت آزادانه حیوانات فراهم شود.

 

شما حتماً از دیدن شیرها، کرگدن ها، اسب های آبی و بوفالوها که در شبکه ای از پارک های ملی و دیگر مناطق حفاظت شده، به زندگی روزمره خود مشغول هستند، به هیجان می آیند. مناظر متنوع این کشور انواع فرصت­های تماشای حیوانات در سکونتگاه های طبیعی شان را فراهم می سازند. شما تنها در کوآزولوناتال میتوانید اسب های آبی را در حال استراحت در مرداب های سنت لوسیا یا کرگدن ها را در حال چرا در منطقه حفاظت شده -Hluhluwe Imfolozi با دلفین های دماغ بطری را در حال بازی روی امواج در نزدیکی ساحل تماشا کنید

امکانات ورزشی آفریقای جنوبی، زمین های بازی متعدد گلف، پیاده روی، سوارکاری) و نیز گزینه های اقیانوسی ماهیگیری، موج سواری، شنا) را تحت پوشش قرار می دهند. راگبی، کریکت، فوتبال، بوکس و سوارکاری طرفداران بسیاری دارند. فرصتهای ماجراجوبی نیز شامل پیاده راه ها، قایق سواری در امواج خروشان و حتی بانجی جامپینگ و ماسه نوردی می باشند.

سیاست آفریقای جنوبی

در سال ۱۹۶۰ پنجاه درصد از مردم سفید پوست آفریقای جنوبی طی یک رفراندوم به تبدیل اتحادیه آفریقای جنوبی به یک جمهوری رای دادند. در سال ۱۹۹۲ طی یک رفراندوم با حمایت ماندلا و دکلرک ۶۸ درصد از سفید پوستان به اصلاحات رای مثبت دادند. که باعث شد در سال ۱۹۹۴ اولین انتخابات غیر نژادی در  کشور اعلام شود. در سال ۱۹۹۳ پارلمان آفریقای جنوبی لاحیه تصویب کرد ، که سیاهان توانستند بعد از ۳۰۰ سال سلطه سفید پوستان در تصمیم گیری های مهم کشور شرکت کنند. و در ۱۵ اکتبر همان سال آقایان ماندلا و دکلرک جایزه صلح نوبل را دریافت کردند.

پارلمان آفریقای جنوبی از دو مجلس ملی( ۴۰۰ نماینده) و سنا(۹۰ نماینده) تشکیل شده است. براساس قانون اساسی رئیس کشور،رئیس جمهور می باشد. معاونان رئیس جمهور را احزابی می توانند معرفی کنند که حداقل ۸۰ درصد از کرسی های مجلس ملی را در اختیار داشته باشند.

تشکیل دولت های محلی هم در قانون اساسی آورده شده که بر اساس آن روسای قبایل می توانند در سطح دولت محلی عضوت داشته باشند. و مجلس رهبران سنتی در هر ایالت تشکیل دهند.

سیاست و مردمند.

این جمهوری دارای دموکراسی با سیستم سه لایه دولتی است. سطوح ملی ایالتی و محلی همگی در حوزه خود دارای اختیارات قانونگذاری و اجرایی هستند.

از اواخر دهه ۱۹۴۰، زمانیکه سیاست آپارتاید مطرح شد، دولت حزب ملی بدنبال توسعه گروه های نژادپرستی بود. این اقدام شامل حذف انبوه شهروندان در مناطق جدید اسکان، ممنوعیت ازدواج میان گروه های نزادی مختلف و تفکیک مدارس، هتل ها، اتوبوس ها، قطارها و حتی نیمکت های پارک بود. بسیاری از این قوانین آپارتاید در اواخر دهه ۱۹۸۰ منسوخ شدند، در حالیکه با رفع مصنوعیت ANC در سال ۱۹۹۰ و آزادی همزمان نلسون ماندلا رهبر معروف، وضعیت به جایی رسیده بود که دیگر سیستمی که دولت ملی برای تقریباً نیمی از کشور اعمال کرده بود غیرقابل اجرا و غیراخلاقی محسوب می شد. بخش اعظمی از ۴۸ میلیون ساکن آفریقای جنوبی- ۸۰ درصد آنها- سیاهپوست بوده و به چند قوم و قبیله تعلق دارند که بزرگترین آنها زولو، زوسا، سوتو و تسوانا هستند.

تاریخ آفریقای جنوبی

بخش اعظم تاریخ آفریقای زیر صحرا، بعدها به صفحات ثبت تاریخ اضافه شد، اما بنظر می رسد که انسانها، هومو ساپیان ها، اولین بار در جلگه های مرتفع و آفتابی همین جا تکامل خود را آغاز کردند. مدت ها قبل از آن و حدود ۲٫۵ میلیون سال قبل، نوعی انسان اولیه بنام Australopithecus Africarius بصورت پراکنده در ۳۰ کیلومتری شمال غربی این منطقه زندگی می کرده است؛ جاییکه اکنون ژوهانسبورگ در آن قرار دارد. دیگر فسیل ها نشان می دهند که تا ۵۰۰۰۰ سال قبل یک خانواده کاملاً شبیه انسان در غارهای ایالت مپومالانگا زندگی می کرده است

این مردمان که می­توانستند از آتش و ابزارهای سنگی استفاده کنند، احتمالاً همان نیاکان شکار چیانی هستند که نقاشی های آنها روی صخره ها در تمام آفریقای جنوبی یافت می شوند. با رسیدن قرن ۵ قبل از میلاد، قبیله های مهاجر غرب آفریقا فرهنگ عصر آهن را به قسمتی آوردند که اکنون آفریقای جنوبی نامیده می شود. وقتی اروپایی ها برای اولین بار به جنوبی ترین نقطه آفریقا آمدند، با دیگر ساکنین اولیه این منطقه آشنا شدند- مردمانی ریزنقش با پوست روشن تر که به شکار با گله داری مشغول بودند. آنها گله داران را هوتنتوت و شکار چیان را بوشمن نامیدند. امروزه آنها جزء دسته خوی خوی و سان قرار دارند، که در کل به آنها خویسان می گویند.

 

وقتی اولین ساکنین اروپایی در اواسط قرن ۱۷ به اینجا رسیدند، چند قبیله سیاهپوست از مرکز این قاره به آفریقای جنوبی مهاجرت کرده بودند. میان آنها و ساکنین سفید پوست در کیپ تا اواسط قرن ۱۸ تماس اندکی وجود داشت. خوی خوی ها نقش دلال و واسطه را آغاز کردند. اما در طول جنگ و بیماری تعداد آنها کاهش یافت تا اینکه بطور کلی از میان رفتند، و در ترکیبی جای گرفتند که از آن پس جمعیت رنگین کیپ نام گرفتند.

هلندی ها در کیپ

بدنبال اولین بازدید از Cape of Good Hope توسط بارتولومئو دیاز کاوشگر پرتغالی در پایان قرن ۱۵، کیپ به یک بندر مورد علاقه اروپاییان بویژه کشتی های هلندی تبدیل شد، آنها در اینجا می­توانستند به آب شیرین، معامله آهن، مهره و برندی در معاوضه با گوساله محلی دسترسی داشته باشند. وقتی کشتی هلندی ها در سال ۱۶۴۷ به سمیت ساحل کشیده شد، شصت خدمه آن مجبور شدند تا یک سال تمام را در کیپ بگذرانند. وقتی به خانه بازگشتند، رهبران آنها تاسیس یک سکونتگاه دائمی برای ارائه خدمات به کشتی های شرکت هلندی East Indies در سر راه به جنوب شرقی آسیا پیشنهاد کردند.

در ۷ آوریل ۱۶۵۲، یک گروه ۱۰۰ نفره، با رهبری جان وان ربیک، در خلیج Table پیاده شده و ساخت یک قلعه را آغاز کردند. آنها همچنین زمین را برای پرورش مواد غذایی شخم زدند.

مالایی هایی کیپ

با افزایش نیاز این سکونتگاه به نیروی کار، برده ها عمدتاً از ایندیز شرقی هلند (اندونزی فعلی) وارد شدند. این برده ها یا خوی ها، آفریکان ها و ساکنین سفید پوست ازدواج کردند و بدین ترتیب یک گروه جدید شکل گرفت که امروزه به آنها مردمان رنگین پوست یا مالایی های کیپ می گویند.

بریتانیا قانون برده داری را در سال ۱۸۹۷ لغو کرد و برده داری در سال ۱۸۳۴ در سرتاسر این امپراطوری کنار گذاشته شد. بسیاری از مستعمره نشینان که با عرضه کار این سکونتگاه علیرغم اختلافات و کشمکش ها با خوی خوی ها، که به زمین­های چرا آنها تجاوز شده بود، ساخته شد.

 

این مستعمره حتی پس از ورود دیگر ملیت ها، بویژه هوگونوت های فرانسه، که صنعت نوشیدنی کیپ را توسعه دادند، رنگ و بوی هلندی خود را حفظ کرد. مهاجران مجبور بودند زبان هلندی را یاد بگیرند، اما به حال و هوای کالوینی کلیسای اصلاحی هلندی این مستعمره شور و حرارت دادند، بنابراین آفریکانرها و بوئرها (به معنی کشاورزان در زبان هلندی) مسیر پیشرفت را در پیش گرفتند. آنها بدون توجه به حرف مقامات قصر کیپ، که نسبت به آنها تعداد کمتری داشتند، بیشتر به مناطق مرکزی و اصلی نزدیک شدند.

ورود بریتانیا

جنگ ها در اروپا تا جنوب آفریقا امواج شوک را فرستاده بود. بعد از حمله فرانسه به هلند، بریتانیا مستعمره کیپ را در سال ۱۷۹۵ اشغال کرد. آنها در سال ۱۸۰۶ و دوباره بصورت قطعی در سال ۱۸۱۴ در نتیجه تبادل اراضی بدنبال جنگ های ناپلئونی بازگشتند. تغییر دولت پایه و اساس جامعه کیپ را شوکه کرد.

آنها که با محدودیت، جبران خسارت اندک و اجباری شدن زبان و سیستم قانون انگلیسی روبرو شدند، روانه مناطق بکر شدند. پیشگامان این حرکت وورترکرها (Voortrekkers) نام گرفتند (یعنی کسانیکه در صدر حرکت می کنند).

بخش اعظمی از زمینه­ایی که آنها گرفتند کمی قبل از آن بدلیل حمله زولوها به دیگر قبایل متروکه شده بودند. بوئرها واگن های قطار خود را به قلب این قاره هدایت کردند. یک مستعمره جدید بریتانیایی در ساحل اقیانوس هند نیتال وور ترکرها را مجبور کرد تا به قسمت­های داخلی تر بروند، جاییکه در آن دو ایالت تأسیس کردند. ایالت اورنج فری میان رودخانه های اورتج و وال و جمهوری ترانسوال در شمال وال.

بریتانیایی ها به بهانه بد بودن دولت و بدرفتاری با سیاهپوستان در سال ۱۸۷۷ ترانسوال را گرفتند. با اینحال در سال ۱۸۸۱، بدنبال اخبار شکست بریتانیا به دست زولوها در ناتال، اهالی ترانسوال بر علیه اشغالگران شورش کرده و آنها را مجبور به عقب نشینی کردند. کشمکش بریتانیایی ها و بوئرها تا پایان آن قرن همچنان کم و بیش ادامه داشت تا اینکه در یک چشم به هم زدن منفجر شده و جنگی طولانی و تلخ آغاز شد.

جنگ میان ساکنین سفید پوست و قبایل سیاه پوست از نیمه دوم قرن ۱۸ ادامه یافت، مثلاً جنگ­های مرزی با روسا هر ده سال یکبار شروع می شدند.

سقوط زوسا

از دست دادن زندگی، زمین و قدرت در طول جنگ­های مرزی جامعه سنتی زوساها را نابود کرد و آنها بدنبال توضیحی برای این ویرانی بودند. نانگاووس، یک پیشگوی زن جوان زوسایی، پیشگویی کرد که اگر مردم در زمین خود تمام گله را بکشند و تمام محصولات خود را نابود کنند، مرگ کنار رفته و گله های جدید پدیدار می شوند، و دیگر هرگز هیچکسی آسیب نخواهد دید. حدود ۴۰۰۰۰۰ گوساله در طول ۷-۱۸۵۶ کشته شدند و بدنبال آن ۴۰۰۰۰ زوسایی جان خود را از دست دادند. آنها دیگر نیرویی نبودند که کسی از آنها بترسد.

 

درگیری بر سر زمین قابل استفاده نیز از دلایل جنگ میان قبیله های سیاه پوست بود، که بدترین جنایت ها در این جنگ­ها توسط ژنرال شاکا زولویی، «ناپلئون سیاهپوست»، انجام شد. او در سال ۱۸۲۸ از دنیا رفت، رهبران زولو با وورترکرها و سپس با بریتانیایی ها جنگیدند، و تنها در دهه ۱۸۸۰ بود که قدرت آتش بریتانیا نوعی آتش بس را بهمراه آورد.

امیدهای درخشان

در هوپ تاون، کنار رودخانه اورنج، اولین الماس در سال ۱۸۶۶ کشف شد. این منطقه پس از یافتن یک سنگ بزرگ ۸۳٫۵ قیراطی مورد حمله جویندگان الماس قرار گرفت، و به زودی آنها مسیر خود را بسوی کیمبرلی کج کردند، جاییکه بافتن الماس در آن آسان بود.

در قسمت­های مختلف آفریقای جنوبی طلا یافت شده است، اما رگه اصلی در ترانسوال در سال ۱۸۸۶ در منطقه ای بنام ویتواتر زرند، یا رند، یافت شد که این منطقه بعدها محل تاسیس ژوهانسبورگ شد. کاوشگر این رگه ادعای خود را به ۱۰ پوند فروخته و دیگر کسی چیزی از او نشنید.

بریتانیا از سال ۱۸۸۱ خود را از مسائل مربوط به استقلال ترانسوال دور نگه داشته و تنها خواستار حق وتو برای اتحادها و ائتلاف های خارجی شد. با اینحال، با رو شدن ثروت های راند، کاوشگران خارجی و صاحب کاران به زودی به آنجا سرازیر شدند.

 

دولت جمهوری از مالیاتی که از خارجی ها می گرفت، درآمد داشت، اما هرگز به آنها اختیار شرکت در امور کشور را نمی داد. سیسیل رادز، غول معدن­داری و نخست وزیر کلونی کیپ، شورش خارجی ها را راه انداخت، اما همراهش، دکتر جیمسن، با شلیک گلوله ای، به یک طرف مهاجم از رودزیا تبدیل شد که در نهایت نیروهای مسلح بوئر بر آنها غلبه کردند. سه سال بعد، در ۱۸۹۹، بریتانیا و آفریکانرها آشکارا بر سر این موضوع جنگیدند.

جنگ آنگلو-بوئر

اینبار پل کروگر ریشو و کلاه به سر، رئیس دراز مدت ترانسوال، افریکانرها را هدایت می کرد. قرار بود که سه نفر از فرماندهان اصلی او، لوئیس بوتا، جان اسموتس، و جی.بی.ام هرتزوگ نخست وزیران اتحادیه آفریقای جنوبی شوند. با اینکه بوئرها به نسبت پنج به یک در ابتدا تعداد کمتری داشتند، اما توانستند با تاکتیک های کوماندو راه خود را باز کنند.

لرد کیچنو، طراح استراتژی بریتانیایی، روش­های خشن و بی رحمانه ای را در پیش می گرفت. خانواده های سربازان بوئر در کمپ­های متمرکزی نگهداری می شدند. حدود ۲۶۰۰۰ ساکن این کمپ عمدتاً بدلیل بیماری مردند.

اما در کمپ های جداگانه ای که برای سیاهان ساخته شده بودند، آمار مرگ بیش از ۱۳۰۰۰ نفر بود که کمتر بصورت علنی اعلام شد. آشوب ها بریتانیا را شوکه و افریکانرها را قدرتمندتر کرد.

بوئرها پس از دو سال و نیم جنگ، در مه ۱۹۰۲ شکست را قبول کردند. کمی پس از آن، بریتانیا برای تأسیس یک حکومت خودمختار توافق کرد. با این­حال آنها توانستند افریکانرها را نادیده گرفته و نمی خواستند حقوق محدود غیر سفیدها که در کیپ و ناتال بود را گسترش دهند.

اتحادیه آفریقای جنوبی، که در سال ۱۹۱۰ تأسیس شد، ترکیبی از ترانسوال و ایالت آزاد اورنج با کیپ و نانال، دو کلوئی بریتانیایی، بود. حساسیت های منطقه ای چنان بالا و پیچیده بود که پایه های قدرت در سرتاسر کشور گسترده شده بودند. پرتوریا پایتخت اجرایی، بلومفونتین پایتخت فضایی، و کیپ تاون محل پارلمان بود. چنین تصمیم گرفته شد که برای تعیین سیاستهای آتی تنها سفید پوستان حق عضویت در پارلمان را داشته باشند.

 

جنگ­های جهانی و پس از آن

تنها چهار سال بعد از تأسیس اتحادیه آفریقای جنوبی، امپراطوری بریتانیا با آلمان وارد جنگ شد. نیروهای آفریقای جنوبی به سرعت توانستند کلوئی آلمان ها در جنوب غربی آفریقا (نامیبیا فعلی) را بگیرند و در کمپین طولانی علیه نیروهای تحت رهبری آلمان در آفریقای شرقی نقش مهمی ایفا کردند. با شروع جنگ جهانی دوم، جان اسمونس در دوره دوم نخست وزیری خود به سر می برد. او که اقلیت پارلمان را به تفع بی طرفی شکست داده بود. کشور را با آلمان نازی وارد جنگ کرد. نیروهای آفریقای جنوبی در آفریقای شمالی و ایتالیا نیز به جنگ پرداختند.

آپارتاید

کاملاً مشخص است که مسیر تفکیک نژادی را می­توان در استفاده از نیروی کار بردگان توسط ساکنین سفید پوست در دهه ۱۶۵۰ ردیابی کرد. با اینحال در دهه ۱۹۵۰ بود که تفکیک نظام مند نژادها وارد جریان اصلی خود شد. مفهوم «جدایی» و برتری سفید پوستان توسط حزب ملی در قانون به اجرا درآمد. آنها در سال ۱۹۵۰ قانون ثبت جمعیت را تصویب کردند تا تمام شهروندان را در یک گروه نژادی مناسب جای دهند.

و بدین ترتیب ازدواج میان گروهی و روابط جنسی میان آنها ممنوع اعلام شد. قانون منطقه گروه هر شهر را به بخش هایی مشخصی تقسیم می­کرد که در آنها تنها اعضای گروههای خاصی میتوانستند مالکیت زمین داشته باشند، که این کار نیز مستلزم بیرون کردن تعداد زیادی از خانواده های رنگین پوست و آسیایی بود. دکتر هنریک ورووئرد، عامل اصلی قانون آپارتاید و نخست وزیر از سال ۱۹۵۸، سیاست تبدیل ذخایر آفریقایی به «زمین های مستقل» را اعلام کرده که روش دیگری برای استثمار شهروندان برای دسترسی به حقوق سیاسی بود.

منفورترین قانون ها «قوانین عبور» بودند، که حرکت مردم آفریقایی را محدود می ساختند. جای تعجب نیست که دهه ۱۹۵۰ شاهد افزایش مقاومت ها بود. در حالیکه اختلاف میان مبارزان و مقامات در وهله اول بدون خشونت بود، اما وضعیت پس از کشتار در شارپویل و بدنبال آن ممنوعیت ANC و PAC تغییر کرد.

با اینکه اسموتها پیش نویس اطلاعیه حقوق بشر چارتر سازمان ملل را تهیه کردند آفریقای جنوبی بدلیل استاد حقوق بشر فوراً مورد انتقاد قرار گرفته و در نهایت از آزانس های سازمان ملل بیرون شد. آفریقای جنوبی تحت فشار کشورهای مشترک المنافع چند نژادی، رابطه خود با بریتانیا را قطع کرده و در سال ۱۹۶۱ به یک جمهوری مستقل تبدیل شد. کشورهای غربی تحریم های تجاری، بویژه تحریم تجهیزات نظامی را اعمال کردند.

 

تنش در جامعه

در سال ۱۹۴۸ رای دهندگان سفید پوست به نفع حزب ملی حزب متحد اسموتها را کنار گذاشتند. سیاست تفکیک گرای آپارتاید همین حزب بود که آفریقای جنوبی را به یک مطرود بین المللی تبدیل کرد.

تظاهر کنندگان خشمگین علیه آپارتاید، و واکنش های دولت، باعث شدند تا آفریقای جنوبی در مرکز توجهات بین المللی قرار گیرد. در سال ۱۹۶۰، مخالفت با تصویب قوانین منجر به تظاهرات در شارپویل، در ترانسوال، شد که در طی آن پلیس به روی مردم آتش گلوله گشوده و ۶۹ سیاه پوست کشته شدند. در سال ۱۹۷۶، بعد از آنکه دولت استفاده از افریکان ها را در مدارس اجباری کرد، مخالفت ها در سووتو آغاز شده و تمام شهرها در سرتاسر کشور گسترش یافت. در طول دوره مقاومت بیش از ۶۰۰ نفر کشته شدند و دولت افراد و سازمانهای مشکوک به خرابکاری را تحریم کرد. ناآرامی های جدید در شهرها در طول اواسط دهه ۱۹۸۰ منجر به اعلام وضعیت فوری در کشور شد. هزاران نفر، تماماً سیاه پوست، دستگیر شده و بدون محاکمه زندانی شدند. خشونت در تمام صحنه های تلویزیونی در خارج از کشور دیده می شد تا اینکه بالاخره کارکنان خبر نیز زندانی شدند.

دولت با افزایش فشارهای داخلی و خارجی تصمیم گرفت بخش اعظمی از ساختار قانون آپارتاید را کنار بگذارد. پرزیدنت اف. دبلیو کلرک در سال ۱۹۹۰ کنگره ملی آفریقا و دیگر سازمان­های ممنوعه را قانونی اعلام کرده و نلسون ماندلا، رهبر ANC پس از ۲۷ سال تاریخی در زندان آزاد شد.

معجزه دموکراسی

اولین انتخابات جامع این کشور، که در آوریل ۱۹۹۴ برگزار شد، در سرتاسر دنیا معجزه دموکراسی نام گرفت. نلسون ماندلا بعنوان رئیس جمهور در راس ANC در یک دولت اتحاد ملی به قدرت رسید. بالاخره پیروزی ماندلا در ۱۹۹۴ آفریقای جنوبی قانون اساسی دموکراتیکی بدست آورد که به تمام شهروندان اجازه می­داد تا در کشور خود درس بخوانند، کار کنند و آزادانه حرکت کنند.

بطور کلی، دوازده سال اول حکومت دموکرات را می­توان یک روند موفق دانست. این کشور دارای سطح بالای ثبات سیاسی و آزادی اجتماعی بود. دولت ANC که در سالهای ۱۹۹۹ و ۲۰۰۴ با رهبری تابو میکی رای آورد، کارهای بسیاری در زمینه کمبود مسکن، و امکانات آموزشی و بهداشتی انجام داد. با اینحال، این کشور هنوز با مشکلات زیادی روبروست که مهمترین آنها نرخ بالای جرم و جنایات، گسترش ایدز و فساد بی امان است که پرونده های دادگاه مربوط به جیکوب زوما رئیس حزب ANC ، که با اینهمه در سال ۲۰۰۹ رئیس جمهور شد- نمونه بارز آنهاست.

علیرغم تمام این مشکلات، در حالیکه آفریقای جنوبی ابرقدرت این قاره محسوب می شود، و البته میزبان جام جهانی فیفا در سال ۲۰۱۰ بوده است، تصویر کلی آن امید، شور و انرژی است.

شاخص های تاریخی

۸۰۰۰ قبل از میلاد – قبیله سان در مناطق جنوب غربی آفریقای جنوبی ساکن شد.

از ۲۰۰ پس از میلاد – خوی خوی های نیمه بومی کشاورزی روی زمین را آغاز کردند.

۱۴۸۸- بارتولومئو دیاز به خلیج موسل پا گذاشت و در اطراف کیپ با کشتی گشت زد.

۱۶۵۲- جان وان ریبک استگاه هلندی را در خلیج Table تأسیس کرد.

۱۶۵۸- برده ها برای اولین بار به کیپ آورده شدند؛ در اولین تاکستانهای بزرگ کاشت انجام شد.

۱۷۹۵- بریتانیا کیپ را بدست آورد. این منطقه در سال ۱۸۰۶ دوبار پدست هلندی ها افتاد و رسماً در سال ۱۸۱۴ ضمیمه بریتانیا شد.

۸-۱۸۲۰-  شاکا پادشاه زولو قلمرو خود را گسترش داده، و دیگر قبایل را از میدان به در کرد.

۱۸۳۴- در تمام قلمروهای بریتانیا برده داری منسوخ شد.

۵۴ – ۱۸۳۶- وورترکرها به سمت شمال سفر کردند تا از سلطه بریتانیا فرار کنند.

۱۸۳۸- وور ترکرها به رهبری اندریس پر توریوس در رودخانه بلاد زولوها را شکست دادند.

۱۸۵۴- جمهوری مستقل بوئر در ایالت آزاد اورنج تاسیس شد.

۱۸۷۷- بریتانیا ترانسوال را ضمیمه خود کرد.

۱۸۷۹- برخورد نیروهای بریتانیایی و زولو زولوها در اولوندی شکست سختی خوردند.

۱۸۸۰-۱ – ترانسوال اعلام جمهوری می کند. اولین جنگ آنگلو-بوئر.

۱۸۸۶- در ترانسوال طلا کشف شد: ژوهانسبورگ کشف شد.

۱۸۹۹-۱۹۰۲ – جنگ دوم آنگلو-بوئر، که در آن بوئرها شکست خوردند.

۱۹۱۰ اتحادیه آفریقای جنوبی تاسیس شد.

۱۹۱۳ قانون زمین بومی ها تصویب شد، که طی آن مالکیت زمین توسط سپاه پوستان محدود می شد.

۱۹۴۸ حزب مالی با رهبری دی.اف مالان انتخاب شد؛ در پی آن قوانین آپارتاید تصویب شدند.

۱۹۵۲ – ANC کمپین اعتراضات را راه اندازی کرد.

۱۹۶۰- پلیس به ۶۹ نفر از تظاهرکنندگان در شارپویل شلیک کرد.

۱۹۶۱- آفریقای جنوبی به یک جمهوری تبدیل و از کشورهای مشترک المنافع خارج شد.

۱۹۶۴ بدنبال دستگیری ماندلا در ۱۹۶۲، حکم اعدام برای او تعیین شد.

۱۹۷۶ – خشونت پلیس در سووتو باعت مقاومت در سرتاسر کشور شد.

۱۹۹۰- پرزیدنت کلرک قانون آپارتاید را کنار گذاشت؛ ماندلا آزاد شد.

۱۹۹۴ اولین انتخابات دموکرات برگزار شد. ماندلا اولین پرزیدنت سیاه پوست بود.

۱۹۹۹- دومین انتخابات دموکرات ANC را با رهبری میکی دوباره بر سر کار آورد.

۲۰۰۹ – جیکوب زومیا بعنوان رئیس جمهور علی سوگند یاد کرد.

۲۰۱۰- میزبانی آفریقای جنوبی برای جام جهانی فیفا.

درصورت هرگونه سوال و یا درخواست میتوانید از طریق فرم زیر با ما در ارتباط باشید.

 

آژانس مسافرتی شمیران گشت

تلفن تماس: ۲۶۲۰۶۳۵۷  ۲۶۲۰۶۴۷۹

آدرس آژانس : در گوگل بنویسید آژانس شمیران گشت