ایتالیا

ایتالیا از کشورهای پیشرفته صنعتی در اروپا می باشد. اقتصاد ایتالیا در بخش صنایع مهم پیشرفت قابل ملاحضه ای داشته است. جغرافیای ایتالیا باعث شده این کشور دسترسی خوبی به آبهای آزاد داشته باشد. فرهنگ ایتالیا ریشه در  تاریخ ایتالیا دارد و آن را می توانیم در عصر رومیان و یونانی ها  جست و جو کنیم.

ایتالیا، از آلپ تا دماغه جنوبی سیسیلی، نشان می دهد که جهان صحنه شگفتی هاست. معماران و مجسمه سازان پارک ها و باغ ها را صحنه خود دانسته، طبیعت را به مناظری مملو از درختان سرو، زیتون، انجیر و ردیف های تاکستان تبدیل کرده، و پس زمینه ای زیبا برای تاریخ روزانه ایتالیا ساخته اند. سفر به ایتالیا هیجان انگیز است. اگر شما هم قصد عزیمت به این کشور را دارید و میخواهید ویزای ایتالیا را دریافت کنید کافی است به سایت ما wisa.ir مراجعه کرده و فرم ویزای ایتالیا را تکمیل نمایید.

در شهرها کاتدرال ها، ساختمان ها، بناهای عمومی قدیمی و میدان ها بگونه ای طراحی شده اند که هارمونی بی نظیری با مولفه­ های محیطی داشته باشند. باسیلیکای شگفت انگیز ونیز، قصر دوج و برج ساعت ۵۰۰ساله، همگی در پیاتزا سن مارکو و پیاتزتا در مجاورت آن، کانون اصلی حیات این شهر هستند، این مسئله در مورد میدان های رم نیز صدق می کند . ناوونا دل پوپولو، و دی اسپانیا، گامپو بی نظیر در سیتا، و پیاتزا دلاسپتورپای باشکوه در فلورانس میدان فلورانس بعنوان یک تئاتر و با تاکید روی فضای تزئینی بهمراه ساختمان های اطراف آن روح اشتیاق مدیترانه ای به وقت گذرانی در هوای آزاد را اقناع می کند.

جغرافیای ایتالیا

ایتالیا ۳۰۱٫۲۴۵ کیلومتر مربع وسعت دارد. شکل معروف چکمه نقشه این کشور از آلپ هم مرز با فرانسه در شمال غربی تا پاشنه پولیا در جنوب شرقی ۱۲۰۰ کیلومتر است. کشور سوئیس و اتریش از شمال و اسلوونی در شمال شرق همسایه ایتالیا می باشند. ایتالیا در غرب به دریای تیرنو و لیگوریا در جنوب به دریای ایونی و تنگه سیسیل و در شرق به دریای آدریاتیکو محدود می شود.

پایین سه دریاچه بزرگ کشور، یعنی ماجوره، کومو، و گاردا، جلگه حاصلخیز رودخانه پر آلپ را از کوه های اپناینز جدا کرده، و همچون دیواری تا میانه این شبه جزیره و نزدیک جنوب ادامه می یابد. دیگر رودخانه های مهم ایتالیا شامل تیبر Tiber در رم، آرنو در توسکانی، آدیجه Adige در دولومیت تیرولین Tyrolean Dolomites است.

در نزدیکی ساحل غربی دریای تیرنی Tyrrhenian جزایر ساردینیا Sardinia (و جلوہ کورسیکای فرانسه) و سیسیلی (نزدیک پنجه چکمه)، بزرگترین جزایر مدیترانه ای قرار گرفته اند. سه آتشفشان معروف در جنوب، وسوویوس ناپل Vesuvius، استرومبولی Stromboli و اتنای Etna سیسیلی، همچنان فعال هستند. بلندترین نقطه کشور (و در غرب اروپا) در مونٹ بلانک (گوه بیانکو) در ارتفاع ۴۸۰۷ متری، واقع در مرزهای سوئیس و فرانسه است.

مناطق مختلف ایتالیا از نظر ناهمواری و آب و هوا

ناحیه آلپ: رشته کوه آلپ در شمال ایتالیا از غرب تا شرق امتداد دارد. و کل این ناحیه را پوشش داده است. آب و هوای این منطقه معتدل است ولی زمستان های سرد و طولانی و تابستان کوتاه و مرطوب دارد. بیشتر مناطق هم پوشیده از جنگل هستند.

ناحیه جلگه پو: حدود ۲۵ درصد از خاک ایتالیا را جلگه ها در بر گرفته اند. جلگه پو در حدود ۱۵ درصد مساحت ایتالیا را شامل می شود. این جلگه از یک طرف به کوه های آلپ و از طرف دیگر به کوه های آپنین محدود می شود. و باعث شده آب و هوای آن در زمستان سرد و تابستان گرم همراه با بارش باشد.

ناحیه شبه جزیره ای: این قسمت از جنوب جلگه پو شروع می شود و تا جزیره سیسیل ادامه دارد. کوه های آپنین بخش اعظم آن را تشکیل می دهد. این منطقه دارای آب و هوای مدیترانه ای است و هر چه به جنوب نزدیک تر می شویم خشکی و دمای هوا بیشتر می شود.

شهر های ایتالیا

پایتخت: رم (۲٫۸ میلیون نفر جمعیت).

سایر شهرهای مهم: میلان (۱٫۳ میلیون نفر)، ناپل (۹۸۹۰۰۰ نفر)، تورین (۹۱۱۰۰۰ تقر)، پالرمو (۶۵۰۰۰۰ نفر)، باری (۳۲۰۰۰۰ نفر)، ونیز (شامل سرزمین اصلی ۲۶۴۰۰۰ نفره شهر تاریخی ۵۹۰۰۰ نفر).

اگر در امتداد طول ایتالیا سوار قطار شوید، این شبه جزیره متاظر متنوعی به شما عرضه می کند. در شمال، کوه­های آلپ برفی و قله های صورتی دولومیتس؛ دریاچه های کومو، گاردا و ماگیوری با پس زمینه کوهستانی؛ جلگه های حاصلخیز و صنعتی پو Po ، که از تورین و میلان تا ورونای باستانی کشیده شده­اند؛ تپه­های ویلای پالادین در ویچنزا، و کانال­های رومانتیک ونیز.

در ساحل شمال غربی ایتالین ریورا Italian Riviera از میان ونتیمیگلیا Ventimiglia در مرز فرانسه تا لا اسپزیا La Spezia امتداد داشته، و جنوا Genoa در مرکز آن قرار دارد. پشت خط ساحلی سنگی و ماسه ای، از معادن مرمر کارارا، سلسله کوه های آپنایتز به سمت جنوب رفته و به توسکانی می رسند. در اینجا با زیبایی های بی نظیر فلورانس، لوکا، پیزا، و سینا مواجه خواهید شد، که البته نباید به شهرهای کوچک اما سحرآمیز مونته پولجائو، سان جیمیانو و ولترا را از قلم انداخت.

حومه سرسبز اومبریا Umbria مثلث طلایی شهرهای تاریخی را در دل خود جای داده است؛ آسیزی سنت فرانسیس Assisi، of St Francis تپه شهر دانشگاهی پروجیا و پشت کوهستانی قرون وسطایی گوبیو.

در شرق، ارگ بینزانتینی راونا Ravenna رو به تفریحگاه های ساحلی و در امتداد دریای آدریاتیک ساخته شده است.

رم Rome ، شهر ابدی، در نیمه راه ساحل غربی واقع شده است. این شهر پیش از ۲۶ قرن شاهد افول هاء سقوط ها، و تولدهای دوباره بوده، و امروزه همچنان در برابر هجوم مدرنیته به مرکز تاریخی و رنگارنگ خود مقاومت می کند.

شلوغی های نفس گیر ناپل Naples در خلیج زیبای آن و جزایر ایسکیا و کاپری، ویرانه های پمپی در سایه وسوویوس، آتشفشان همچنان زنده آن، حاکم است. در جنوب، دهکده های ماهیگیری سورنتو و پوسیتائو در دل صخره های ساحل مارپیچی آمالفی جای گرفته اند، سواحلی که به زیباترین راه ماشین رو دنیا شهرت دارند. در طرف دیگر این شبه جزیره، در نزدیکی مسیر گردشگری در پاشنه چکمه مناظر زیبای پولیا خانه های ترولو و قلعه های امپراطوران آلمان قابل رویتند.

راه­های دسترسی غربی ایتالیا بین بزرگترین جزایر مدیترانه ای، یعنی ساردینیا و سیسیلی واقع شده اند؛ هر دوی آنها تاریخی پر فراز و نشیب دارند. جزایر کوچکتر با نام های افسانه­ای مانند الیا، لیپاری و استرومبولی مرواریدهای گردنبند ساحلی هستند که با قایق قابل دسترسی بوده، و حال و هوای زندگی در آنها مانند دروان مدیترانه ای در صدها سال گذشته است.

جغرافیای انسانی

جمعیت: طبق آخرین آمار گزارش شده جمعیت ایتالیا ۶۰/۶ میلیون نفر است. شاخص نرخ امید به زندگی در ایتالیا  ۸۰/۲ سال می باشد. جمعیت ایتالیا از پیرترین  جمعیت های جهان به حساب می آید.

نژاد: مردم ایتالیا، با ترکیبی از لاتین ها و اتروسک ها در طول یک هزاره با یونانیان، لومباردهاء تورمن ها، فرانسوی ها، و اسپانیایی ها، بسیار متنوع هستند. این کشور در گذشته به دولت شهرها، دوک نشین ها، پادشاهی ها، و جمهوری های فلورانس، ناپل، ونیز، لومباردی، پیدمونت و سیسیلی تقسیم شده بود.

زبان: زبان رسمی این کشور ایتالیایی می باشد. لهجه فلورانسی که از زبان لاتین گرفته شده است پایه و اساس زبان ایتالیایی امروز است. همچنین در بخش هایی از کشور زبان های آلمانی، فرانسوی،اسلونیایی،کروواتی، یونانی، آلبانیایی و کاتالونی رواج دارد.

دین:  ۹۲ د صد از مردم ایتالیا مسیحی و ۸۸ درصد آنها پیرو کلیسای کاتولیک هستند. کلیسای رم قدیمی ترین کلیسای مسیحیت در جهان می باشد. ایتالیا به عنوان مرکز مذهب کاتولیک در جهان شناخته می شود.

فرهنگ ایتالیا

ایتالیا  فرهنگی بسیار غنی پیشینه خود در زمینه ادبیات، هنر، معماری و موسیقی دارد. فرهنگ ایتالیا ریشه در تمدن یونان و روم باستان دارد. که بسیاری از آثار هنری اکنون تحت تأثیر آن بوده است.مردم شهر و روستاها هر کدام پابند آداب و رسوم محلی خود هستند. در میان کشاورزان جشن های زیادی از جمله برداشت محصول، ورزش های محلی، تهیه غذاهای محلی و … مرسوم است.

ایتالیایی ها به مذهب خود سخت متعهد هستند و بیشتر مراسم و جشن های آنها برگرفته از مذهب آنها است. و بنابراین بیشتر تعطیلات ایتالیایی ها مربوط به جشن های کلیسای کاتولیک می باشد. یکی از مهم ترین جشن ها میتوان به جشن نام گذاری اشاره کرد. هر فرد به اسم یک قدیس نسبت می دهند و هر فرد اعتقاد دارد آن قدیس حامی و حافظ آنها از حوادث است.

خانواده در فرهنگ ایتالیا نقش مؤثر و مهمی دارد. در شمال ایتالیا خانواده ها کم جمعیت ولی در جنوب کشور که بیشتر مردم کشاورز هستند خانواده ها پر جمعیت تر و در کنار هم زندگی می کنند. مردم در زنگی روزمره بیشتر با اعضای خانواده و دوستان در ارتباط اند . مردم ایتالیا با دیدن تلویزیون، گوش دادن به رادیو مطالعه روزنامه، رفتن به سینما و دیدن مسابقات ورزشی اوقات خود را پر می کنند.

کشور هنرپیشه

ما نباید استعداد هنر پیشگی ایتالیایی­ ها را نادیده بگیریم. در هر شهر، در لحظه جادویی قدم زدن عصر گاهی، آنها در میدان شهر قدم می زنند، در کافه موردعلاقه خود جای مناسبی پیدا می کنند. و یا برای بحث درباره سیاست، تجارت، با فوتبال به گروهی می پیوندند. استعداد آنها در زبان بدن فضای ذاتی نمایشی را بیشتر کرده و تحسین مخاطبان را برمی انگیزد. هیچکس به اندازه ایتالیایی ها به تصویر و میراث افسانه ای خود نمی بالد. همانطور که اورسون ولز می گوید، همه ۶۰ میلیون نفر ایتالیایی ها بازیگر هستند، فقط چندتایی از آنها بد هستند، که روی سن و در فیلم ها پیدا می شوند.

 

شما می توانید ایتالیایی­ ها را با اتومبیل هایشان مقایسه کنید. سال­ها قبل، رانندگی به فرصتی تبدیل شد تا ایتالیایی­ ها بتوانند استعدادهای دراماتیک خود را به نمایش بگذارند. یک طراح ایتالیایی براین عقیده است که اتومبیل های هر کشور شبیه مردمان آن هستند؛ مدل های اسکاندیناویایی و آلمانی محکم، قوی و قابل اعتماد هستند و طوری ساخته شده اند که در زمان تصادف کمترین آسیب را ببینند؛ اتومبیل های ایتالیایی آسیب پذیر تر بوده، اما در عین حال نرم و فعال هستند و طوری ساخته شده اند که از هر گونه تصادف اجتناب شود. مهمتر از همه طراحی این اتومبیل ها طوری است که در حس سبک ملی غوطه ور باشند. شامه تخیلی یک راننده تاکسی ناپلی که در ترافیک شهر و براز می دهد حتى تحسین مسافر اعصاب خردشده در صندلی عقب را نیز برمی انگیزد.

 

در حوزه بصری، از زمان استادان رنسانس، همچون میکلانژ و لئوناردو دا وینچی، تا فانتزی های سینمایی فلینی و ویسکونتی در دوره مدرن سبک یک مشغله ذهنی بوده است. این مسئله نه تنها در نقاشی های دیواری و فواره های بزرگ مشهود است، بلکه در طراحی مسحور کننده یک لامبورگینی قرمز، یک قوری قهوه، یا یک قلم خودنویس نیز به چشم می خورد.

هر خیاط باتجربه ای می داند که سفارشی دوزی انگلیسی و پارچه های بکار رفته فقط در ساویل رو پیدا نمی شوند بلکه در کارگاه های میلان، فلورانس و رم هستند. طرفداران مد سالهاست که در محراب مد عالی ایتالیا خانه های شد و کارخانجات نساجی تامین کننده آنها عبادت می کنند.

همچنین دنیا به آشپزی ایتالیایی احترام می گذارد. در ساده ترین تراتوریا یا حتی مجلل ترین رستوران ها، این تجربه قبل از نشستن پشت میز شروع می شود،نه با دیدن منو، بلکه با وجود چیدمان میز بلندی که به محض ورود شما آماده می شود: آنتی پاستا دریایی، بادمجان و کدو شکم پر، فلفل قرمز، زرد و سیز گبایی، و هر چیز دیگری که در بازارهای صبح عرضه می شود.

اقتصاد ایتالیا

قبل از جنگ جهانی دوم اقتصاد ایتالیا یکی از ضعیف ترین اقتصادهای دنیا بر مبنای کشاورزی داشت ولی بعد از آن به یک کشور پیشرفته صنعتی تبدیل شد و در طی ۲۰ سال رشد اقتصادی بسیار چشمگیری را تجربه کرد. یکی از نقاط قوت اقتصاد ایتالیا صنایع کوچک و متوسط بوده، که کمک شایانی به اقتصاد ایتالیا کرده است. بیشتر از ۳ میلیون شرکت های کوچک و بزرگ در ایتالیا مشغول به کار هستند که بیشتر این شرکت ها کمتر از ۲۰ نفر پرسنل دارند.

امروز ایتالیا یکی از کشورهای بزرگ صنعتی شناخته می شود. که در زمینه های  متالوژی و صنایع مهندسی، صنایع شیمیایی و نساجی ایتالیا پیشرفت زیادی داشته و در دنیا حرفی برای گفتن دارد. از طرفی دیگر ایتالیا با کمبود مواد خام و انرژی روبرو است. و مجبور است از دیگر کشورها وارد کند.

اقتصاد ایتالیا در زمینه کشاورزی هم رونق خوبی دارد و یکی از کشور های مهم اروپایی در این زمینه می باشد. مهم ترین محصولات کشاورزی ایتالیا: زیتون، انگور، برنج، کیوی و … می باشد. که دومین تولید کننده زیتون در جهان است.

اقتصاد ایتالیا شامل شرکت های خصوصی و دولتی می باشد. و هر چه زمان جلو می رود روند خصوصی سازی بیشتر می شود. ولی بخش های عمده اقتصاد ایتالیا در دست دولت می باشد. هم اکنون دخالت دولت در اقتصاد بسیار کم شده است. مگر در موارد استثنایی که خطری اقتصاد را تهدید کند. یکی دیگه از سیاست های اقتصادی دولت رفع نابرابری های اقتصادی-اجتماعی در شمال و جنوب کشور بوده است.

سیاست ایتالیا

ایتالیا در سال ۱۹۴۶ به جمهوری تبدیل شده، و به ۱۵ منطقه و پنج منطقه خودمختار تقسیم شد، پارلمان شامل دو بخش است: مجلس نمایندگان با ۶۳۰ کرسی و سنا با ۳۱۵ عضو، این دو قوه قدرت یکسانی دارند. دوره کار پارلمان پنج سال است. رئیس جمهور منتخب نیز دارای قدرت افتخاری است تا سیاسی، در حالیکه نخست وزیر رئیس دولت محسوب می شود. ایتالیا از زمان جنگ جهانی دوم به بعد ۶۳ دولت داشته که تنها یکی از آنها دوره پنج ساله خود را کامل کرد.

مردم ایتالیا همواره به دولت بدبین بوده اند. جمله معروف «تصویب یک قانون، تصویب یک مبانبر است». به شعار مردم ایتالیا تبدیل شده است.

امروزه هر منطقه همچنان غرور محلی و جنگجوی خود را حفظ کرده است. دره پو Po و سواحل دو طرف آپناینز Apennines که در تقسیمات جغرافیایی آلپ قرار گرفته تنوع بسیاری دارد که با غنای هنر ایتالیایی و مدارس منطقه ای نقاشی و مجسمه سازی همراه است. جالب اینجاست که حرکت بسوی اتحاد ملی در قرن ۱۹ ام با افول هنری جدی همراه بوده، که البته کشور در حال احیای آن است.

باتوجه به تاریخ کوتاه ایتالیا بعنوان یک ملت متحد بنظر می رسد که بخش اعظم حس وطن پرستی این کشور در تیم ملی فوتبال آن تجلی یافته است. بعد از تجربه و پرانگر فاشیسم موسولینی، دولت ملی دیگر راه حل مشکلات روزمره مردم محسوب نمی شود. اگر به شکل خاصی از دولت هم نیاز باشد، مردم شهرداری های محلی را به پارلمان رم ترجیح می دهند.

اغلب ایتالیایی ها با خارجی ها مهربان بوده و رفتار صمیمانه ای دارند، اما همچنان یکدیگر را تمسخر می کنند . ولیزی ها و رومی ها یا میلانی ها و ناپلی ها هویت و رقابت منطقه ای شدیدی با هم دارند. مردمان این منطقه افسوس پلاک های اتومبیل خودشان را می خورند که از زمان اعمال قانون اتحادیه اروپا دیگر اصالت راننده را نشان نمی دهند.

جدای از هویت منطقه ای این کشور، ایتالیا همچنان به لحاظ فرهنگی، اقتصادی، و روانشناختی بین شمال شکوفا و صنعتی و جنوب کمتر توسعه یافته، یا متزوجورتو (نیم روز) تقسیم شده است. این تقسیم حاصل قرن ها حکومت فئودال در دو پادشاهی ناپل و سپسپلی است، و شمال، که به بقیه اروپا نزدیکتر است، اقتصاد و دولت پیشرفته تری داشته است. این مرز بندی باعث شده تا جنوب، جهان سوم ایتالیا محسوب شود، و با وجود رکودهای اخیر اوضاع آن بدتر هم شده است.

با این حال، ناپلی­های خونگرم و خوشرو به هیچ وجه خود را در مقابل مردم شهرهای شکوفای شمالی دست کم نمی گیرند. دو نیمه ایتالیا در تورین بهم می رسند، جاییکه کارخانجات اتومبیل فیات در طی چندین نسل کارگران متزوجورتو را جذب خود کرده اند. جامعه شناسان می گویند که جنوبی ها حامی و طرفدار تیم مردمی یوونتوس تحت مالکیت خانواده آنیلی هستند، در حالیکه دیگر تیم محلی و بورژوا، تورینو، تحت حمایت شهروندان تورین است.

بازدید کنندگان خارجی مجبور به انتخاب یکی از این طرف ها نیستند. ما می توانیم آزادانه عاشق همه این کشور باشیم ایتالیا عشق همیشگی است.

تاریخ ایتالیا

ایتالیا از سال ۱۸۷۱ بعنوان یک کشور مستقل شناخته شد. قبل از آن، علیرغم اتحاد جغرافیایی این شبه جزیره بین الپ و مدیترانه، داستان آن مملو از شهرها، مناطق، و جزایر مستقل، و قدرت هایی بود که از بیرون بر آنها تسلط داشتند.

شواهد بسیاری از جوامع اتروسکان، یونانی، و رومی در ایتالیا وجود دارند، اما از ساکنین ماقبل تاریخ این کشور اسناد چندانی در دسترس نیست. اما هنور نشانه هایی از ساکنین ابتدایی دیده می شوند کلبه هایی که روی تیرک های چوبی در دره سیل خیر پو ساخته شده اند، خانه های وسی بزرگتر در خشکی های غربی توسکانی، و نوراکه های گنبدی در ساردینیا، اما ساکنین چه کسانی بودند؟ شاید آفریقایی های شمالی و اروپایی های شرقی در ساحل لیگوری ساکن بوده اند و مردم بالگان و آسیای صغیر در سواحل آدریاتیک و جنوب ساکن شده اند..

 

کسی درباره اتروسکان های اولیه چیزی نمی داند، برخی از مورخان براین باورند که آنها اولین بومیان ایتالیا بوده اند، در طول هزاره قبل از میلاد مسیح، تمدن آنها به شمال توسکانی و تا دره پو و جنوب به سمت نایل گسترش یافت. در زمانیکه اولین رومی ها و سایر قبایل لاتین هنوز انسان های اولیه بودند، جامعه اتروسکان که خود به نوع دیگری بربر بود آریستوکرات و بسیار پیچیده بود. دست ساخته های طلا و دیگر تزئینات و ابزارهای فلزی حاکی از نفوذ یونانیان هستند، اما معماری طاق دار اتروسکان ها، نقشه کشی شهری، و سیستم های آبیاری آنها منحصر بفرد بودند.

یونانیان که در قرن ۸ام قبل از میلاد به ایتالیا رسیدند در سیسیلی دولت شهرهایی بنا کردند که سلسله سیراکیوس بر آنها حکمرانی می کردند. همچنین چندین سکونتگاه دیگر در سرزمین اصلی ایتالیا، مانند ناپل، پائستوم، و تارانتو ساختند. این شهرها در کنار هم یونان بزرگ را تشکیل دادند، که در قرون ۶ و ۵ قبل از میلاد به اوج شکوفایی رسیدند. امپراطوری اتروسکان بعد از شکست از یونانی ها در جنوب در قرن ۴، لاتین ها در مرکز، و گالیک ها در جنوب از میان رفت.

با افول قدرت یونانیان در آتن، شکوفایی اسپارتا و فشار فنیقی ها در سیسیلی، قضای لازم برای اوج گرفتن قبایل لاتین و سابین ساکن هفت تپه معروف به رم پدید آمد.

 

رومی ها Romans

در افسانه­ ها گفته می­شود که رم توسط رومولوس تاسیس شد. او و برادر دوقلویش رموس فرزندان خدای جنگ بودند که در نوزادی روی تپه پالاتین رها شدند که یک ماده گرگ به آنها شیر داد، مورخان براین عقیده اند که محل این افسانه و تاریخ تاسیس ۷۵۳ قبل از میلاد مسیح است.

رم، در دوران حکومت اتروسکان، یک پادشاهی بود تا اینکه یک شورش در ۵۱۰ قبل از میلاد منجر به تشکیل یک جمهوری اشراف زاده شد، که حدود پنج قرن ادامه داشت، رم، برخلاف سایر شهرهای ایتالیایی که رقابت های داخلی و دولت های بی ثبات ضعیفشان کرده بود. بخاطر قدرت آریستوکرات و وجود کنسول ها و ستای حاکم بر توده مردم به خود می بالید.

رومی ها بعد از حمله گالیک ها در ۳۹۰ قبل از میلاد دوباره قدرت خود را باز یافته و توانستند با فتح نظامی و در دست گرفتن کنترل این شبه جزیره شیکه جاده ای را با نام های امروزی شان گسترش دهند. وبا آبیاء فلامینیا، آئورلیا. تمام این جاده ها از رم شروع و به آن ختم می شدند، جمعیت شهر در سال ۲۵۰ قبل از میلاد به ۱۰۰۰۰۰ نفر رسید. قدرت رومی با پیروزی در جنگ های پونی علیه کارتاژ (تونس امروزی) و پیروزی در مقدونیه، آسیای صغیر، اسپانیا و جنوب فرانسه در سرتاسر مدیترانه گسترش یافت.

در دوران حکومت جولیوس سزار، که در سال ۵۹ قبل از میلاد انتخاب شد، شهرهای استانی موفق به کسب امتیاز شهروندی رومی شدند. حکومت اصلاح طلب او با فشار به سنا برای مبارزه با بیکاری و کاهش فشارهای مالیاتی دشمنان بسیاری برای او بهمراه داشت. او بعد از انتصاب خود بعنوان امپراطور مادام العمر در ۱۵ مارس ۴۴ قبل از میلاد بدست بروتوس کشته شد. بدین ترتیب جنگ داخلی شروع شده و بعد از آن حرکت مستبدانه او کتاو بوس، برادر سازده و جانشین جولیوس سزار به پادشاهی رسید، لقب آگوستوس سزار این امپراطور نقطه سقوط جمهوری و آغاز امپراطوری روم در ۲۷ قبل از میلاد بود.

شکست یونانی ها بجای کاهش تاثیر فرهنگ آنها در ایتالیا منجر به افزایش این اثر شد. رومی ها فرهنگ یونانی را گرفته و ترکیبی منحصربفرد و باشکوه از رئالیسم، ظرافت، و قدرت خلق می کردند، که جوهره آن در هنر و زندگی ایتالیایی هنوز زنده مانده است.

شروع مسیحیت

علیرغم اعدام ها در سال ۱ بعد از میلاد در دوران ترو که طی آنها پیتر و پل حواری در رُم شهید شدند مسیحیت در سرتاسر این امپراطوری گسترش یافت.

کنستانتین کبیر در سال ۳۱۳ بعداز میلاد مسیحیت را دین رسمی کشور اعلام کرد، و بعدها پایتخت به بیزانتیوم منتقل شد، که در سال ۳۲۴ به کنستانتینو پل (استانبول امروزی تغییر نام یافت. در پایان قرن ۱۴م، امپراطور تئودوسیوس کبیر کلیسا را اسقف نشین ها تقسیم کرده و راونا را به پایتخت جدید امپراطور غرب و کنستانتینو پل را به پایتخت امپراطوری شرق تبدیل کرد. ژم دیگر جایگاه قبلی را خود را بدست نیاورد. مقام سراسقف رم بعنوان اصلی ترین مقام کلیسای غرب (عنوان پاپ برگرفته از واژه لاتین پاپا به معنی پدر)، برای اولین بار در قرن ۱۲م اعلام شد، بعدها پاپ لنو اول، از نوادگان سن پیتر، مدعی آن گردید.

امپراطوری غرب بعد از حمله هان های آتیلا، گوت ها، و واندال ها و کناره گیری متعاقب امپراطور رومولوس آگوستوس در سال ۴۷۶ به پایان رسید.

بعد از امپراطوری

جنگ های پی در پی میان گوث ها و بینزانسی ها، و سایر حملات مانع از اتحاد ایتالیا می شدند، تاثیر دو جانبه فرهنگ یونانی و لاتین همچنان وجود داشت. امپراطور ژوستین (۵۲۷-۶۵) و همسرش تئودورا توانستند دوباره ایتالیا را به امپراطوری بیزانسی برگردانده و قانون رومی را سیستم قانونی کشور اعلام کردند. در دوران امپراطور هراکلیوس (۴۱-۶۱۰) زبان یونانی به ایتالیا راه یافته و به زبان رسمی این کشور تبدیل شد.

نوآوری معماری

رومی­ها در معماری از سازه های ستونی و تیر کی یونانی پیشی گرفته، و طاق و گنبد را وارد نقشه های خود کردند. آنها برای مراسم­های عمومی باسیلکا ساختند. در ساخت قنات و پل پیشگام بودند، و برای ارتش های پیروز طاق های نصرت بنا کردند. آنها خدایان یونان را گرفته و به آنها نام های رومی دادند (زئوس به ژوپیتر، و پرودیت به ونوس تبدیل شد)، و امپراطور در راس تمام خدایان قرار گرفت.

مناسک و آبین بیزانسی رومی ها را تحت تأثیر قرار دادند. شبستان های ستون دار باسیلکاهای رومی که به محراب می رسیدند جای خود را به صلیب یونانی با یک فضای مرکزی میان طاق ها و یک گنبد میانی دادند، نقش های برجسته، نقاشی ها، و موزاییک ها حالت رسمی تری بخود گرفته، و ذهنیات معنوی به تمتال آخرت وصف ناپذیر تبدیل شدند.

بنظر می رسد که همه چیز برای ذائقه ایتالیایی بیش از حد غیرقابل توصیف بود. جنبش موزائیک، که سن بندیکت اومبریا در قرن ۶ام آغازگر آن بود، حقایق زندگی روزمره را وارد هنر کرد، و در جنبش بندی گئی تاکید روی اعتدال بود. کولومبانتوس، راهب ایرلندی، شلاق زنی و دیگر سختگیری های صومعه های ایتالیایی را تعدیل کرد.

در قرن ۱۸م، بیزانسی ها قدرت لومباردهای آلمانی که در ۵۶۸ به ایتالیا حمله کرده بودند را متوازن ساخته و چهار سال بعد پایتخت خود را در پاویا تأسیس کردند. لومباردها طی یک کنفدراسیون از دوک نشین های مستقل کنترل سرزمین های داخلی را بدست گرفتند. قلمروی آنها ایتالیای بیزانسی را به چندین بخش تقسیم کرد که مرکز حکومتی آنها سواحل بودند. حاصل این تقسیمات ونتو (ونیز و پس کرانه آن)، امیلیا (بین روانا و مودنا) و پنتا پولو بین ریمینی و پروجیا)، بعلاوه ژم و ناپل (با سیسیلی و کالابریا) بود.

امپراطوری رومی مقدس

در رُم، پاپ ها دوک ها را به جان امپراطوری بیزانسی می انداختند. آنها به یک سند جعلی اعطا شده از جانب کنستانتین اتکا کردند، که طبق آن بر سرتاسر ایتالیا اقتدار سیاسی کسب می کردند. پاپ لئو سوم به دنبال پشتیبانی از فرانک ها در روز کریسمس در سال ۸۰۰ پادشاه خود، شارلمان، امپراطور غرب، را تاجگذاری کردند. اما در عوض، پاپ باید با امپراطور بیعت می کرد. این تبادل امتیازات معنوی برای محافظت نظامی بیشتر باعث اختلاف میان پاپ و حاکمان سکولار شده و در سال ۹۶۲ زمانیکه اوتو اول بعنوان امپراطوری روم مقدس جدید تاجگذاری کرد به اوج خود رسید.

در قرن ۶ ام پناهندگان سرزمین اصلی که از دست مهاجمان لومبارد گریخته بودند ونیز را روی جزایر و تالاب هایش تاسیس کردند، و این شهر توانست با وجود رابطه با پادشاهی بیزانسی و آمادگی تجارت با مسلمان ها و شرق دور شکوفا شود. تأجران ونیزی ستون اصلی حاکمیت جمهوری تنها زمانی خوشحال بودند که بتوانند کشتی های باری مملو از اجناس شرقی خود را راهی دره پو کنند تا بدست لومباردها و دربارهای شمال اروپا برسند.

ناپل با ترکیب پیوند با ژم و کنستانتینوپل توانست استقلال خود را حفظ کند. وقتی اعراب در قرن ۱۹م سیسیلی را فتح کرده و به سمت سرزمین اصلی به راه افتادند، ناپل تلاش کرد تا برای خود متحدانی بیاید. اما با پیشروی مهاجمان به زم، ناپل با آمالفی جمهوری همسایه خود پیمان دوستی بست. با وجود قشون کشی فرانک ها و بیزانتین ها اعراب در دو قرن آتی در صحنه تاریخ ایتالیا باقی مانده، و روی علوم و سبک آشپزی آنها تاثیر بسزایی بر جای گذاشتند.wisa.ir

قرون وسطا

در قرن ۱۱أم، نورمن های ماجراجو نقطه پایانی بر کنترل اعراب در سیسیلی و جنوب ایتالیا گذاشتند. آنها بجای اعمال فرهنگ خودشان با بهره بردن از اصالت طبیعی برای یکسان سازی مولفه های فرهنگ محلی از سبک خراج گذاران اعراب و روند کمرگ آنها سودجسته و نیروی دریایی آنها دست دریانوردانان بیزانتین بود. در پالرمو، کلیساها و مساجد، قصرهای فئودال و قصرها و باغ های شرقی کنار هم ساخته می شدند.

صلیبیون مخالف اسلام شهرهای بندری ایتالیا را به شکوفایی رساندند. پیزا تحت حمایت تورمن ها در سیسیلی و سود حاصل از امپراطوری تجاری جدید خود در غرب مدیترانه قادر بود پول لازم برای ساخت کاتدرال باشکوه، تعمیدگاه، و منار (برج کج) را تامین کند. قدرت امپراطوری تاجران جنوا نیز از الجزیره تا سوریه گسترش یافته بود.

ونیز که در همه زمینه های هنری پیشگام بود خود را اولین جنگ های صلیبی دو رنگه داشت تا بتواند تجارت خود با شرق دور را گسترش داده و در عین حال زائران را با کشتی به فلسطین برساند. در سال ۱۲۰۴، وقتی پادشاهی بیزانتی امتیاز داران تجارت شرقی خود را تهدید کرد، و نیز ارتش های جنگ های صلیبی چهارم را متقاعد کرد تا به کنستانتینوپل حمله کننده فتح امپراطوری شرقی موقعیت ونیز را بیش از گذشته تحکیم کرد.

توسعه اقتصادی دره پو از طریق پاکسازی زمین و آبیاری باعث افول سریع فئودالیسم شد. دیگر دوک ها، حاکمان، و کشیشان مانند بقیه مردم در شهر زندگی می کردند و نه در قصرهای دور افتاده، و با پیوستن پس کرانه ها به شهر ها دولت شهرها شکل گرفتند.

جوامع شهری آنقدر قدرت یافتند که حکومت فردریک بارباروسا، امپراطوری آلمان، تنها محدود به جنوب شد، و او نیز با ازدواج پسرش با خانواده سلطنتی تورمن توانست سیسیلی را برای خاندان هوهنشتافن خود به ارث بگذارد. فردریک دوم (۱۲۵۰-۱۱۹۴) نوه بسیار فرهنگی اما خشن بارباسودا که بر پالرمو حکومت می کرد نمونه اولیه یک شاهزاده رنسانی آینده بود. جنگ او با قدرت پاپ کشور را به دو بخش تقسیم کرد . گوئلف ها که از پاپ حمایت می کردند و گیبلین ها که حامی امپراطور بودند. شاخه اصلی گوئلف ها در مناطقی همچون فلورانس و جنوا بود.

مارکو پولو

مارکو پولوی ونیزی، در قرن ۱۳ ام چشم اروپا را به آسیا گشود. پولو در یادداشت های سفر خود نوشته که چگونه اولین غربی ها آزادانه اجازه سفر به چین را داشتند. در افسانه ها گفته می شود که وقتی او در آخر به ونیز برگشت، هیچکس داستانهای او را باور نکرد تا اینکه او درزهای لباسش را شکافت و جواهرات بیرون ریختند.

آنها در سال ۱۳۶۶ بودجه ارتش مزدور چارلز دونزو را تامین کردند تا نیروهای سلطنتی را شکست داده و تاج و تخت سیسیلی را بدست آورند. اما در سال ۱۲۸۲ پالرمو در شورش های وسپر سیسیلی علیه فرانسه برانگیخت و طی آنها مردم محلی هر کسی که ایتالیایی را با لهجه فرانسوی صحبت می کرد قتل عام کرده، و چارلز را مجبور کردند تا پایتخت خود را به ناپل تغییر دهد، سیسیلی ها تاج پادشاهی خود را به آراگون تقدیم کردند.

اختلافات گوئلف گیبلین Guelf-Ghibelline به پیش زمینه تشکیل فتودهای خانوادگی (همچون اتحاد بین مونپا گیوها و کاپیولت ها) با رقابت های منطقه ای تبدیل شد، که طی آن جنوا و فلورانس بیش از پیش قدرت یافتند. در رم، پاپ های فاسد که مرتبا بنا به صلاح خود تغییر موضع می دادند قدرت سیاسی و نفوذ اخلاقی خود را از دست دادند.

فرانسیس آسیزی Francis of Assisi

کلیسا باید موقعیت معنوی خود را احیا می کرد، و فرانسیس آسیزی (۱۲۲۶-۱۱۸۲)، مردی پارسیا مناسب این رسالت بود، موعظه های او تاثیر گذار بودند. آسیزی ترجیح داد تا بجای حمله به فساد کلیسا ارزش­های زندگی مسیح را تبلیغ کند.

بدین ترتیب، نظام فرانسیسکن منجر به شکوفایی شد. معماری کلیسایی که در آسیزی بنام این قدیس ساخته شد با ابعاد باشکوه و تزئینات غنی با موعظه های او درباره زندگی ساده در تضاد است. اما نقاشی دیواری های آسیزی درباره زندگی این قدیس، که توسط جیمایوئه و شاگرد او جیوتو خلق شده اند، یک اقدام اعتراضی علیه ارتداد و بدعت گذاری محسوب می شوند.wisa.ir

دولت شهرها

در اواخر قرن ۱۳ ام، با رشد جوامع مستقل به شکل دولت شهر، ایتالیا تنها مطابق با دستورات . یک حاکم اداره می شد. ایتالیا در قرون وسطا شاهد تاسیس اولین دانشگاه اروپا در بولونیا در قرن ۱۹ بود، که بدنبال آن موسسات بادگیری در پادوئا، ناپل، مودنا، سینا، سالرنو، و پالرمو راه اندازی شدند. در نبود انحاد سیاسی، این دانشگاهها بودند که هوشیاری ملی را بیدار نگه می داشتند. محققان برای انتشار دانش خود در سرتاسر دنیا به زبانی فراتر از زبان نخبه گرای لاتین نیاز داشتند تا بتوانند مرزهای گویش های محلی را در هم بشکنند. فردریک دوم، امپراطور آلمان، در دربار خود در پالرمو انگیزه های یک زبان ملی را ایجاد کرد، اما دانته آلیگیری (۱۳۶۵-۱۳۲۱) با رهبری مقتدرانه خود این انگیزه ها را به ثمر رساند.

جمهوری دریانوردی جنوا نیز برتری ونیز را به چالش کشیده، و جایگاه پیزا در غرب مدیترانه | را گرفت، ینادر شرقی را از کنترل ونیز در آورد، و برای تجارت با روسیه و کانای دور (چین) در کنار دریای سیاه مستعمره های خود را ساخت. اما جنوا با درگیری در جنگ جیوگیا در ۱۳۸۱ در تالاب ونیزی منابع خود را از دست داد.

ونیز و جمهوری حاکمیت آن دوباره بهم پیوسته و به سرزمین اصلی بازگردانده شدند، و بدین ترتیب قلمرو ونیزی از پادونا تا دره پو و برگامو کشیده شد. ونیز بعد از وابستگی شدید به تجارت دریایی سیستم آریستوکرات مالکیت زمین را راه اندازی کرد.

میلان، در دره حاصلخیز پو، از راه تجارت با آلمان در زمینه پارچه و عطریات، شکوفا شد. میلان از مرگ سیاه در ۱۳۴۸ و شیوع طاعون پس از آن جان سالم بدر برده بود، توانست پایه اقتصادی خود را ساخته و یک ارتش قدرتمند تشکیل دهد.

فلورانس اولین شهر ایتالیایی بود که سکه طلای مخصوص خود (فیورینو یا فلورین) را ضرب کرد. این سکه ها یک ابزار معتبر برای تجارت در بازارهای اروپا بوده، و کار تولید پارچه در مقیاس وسیع با کمک این سکه ها سازماندهی می شد، علیرغم شورش هایی مانند کبومپی (کارگران کارخانه پشم بافی)، فلورانسی ها در مقایسه با ساکنین بقیه کشور درآمد خوبی داشته و باسواد بودند. خانواده مدیسی یکی از خانواده های تاجر ثروتمند و جاه طلب شهر بود. گوسیمو بزرگ (۱۴۶۴-۱۳۸۹) در سال ۱۳۳۴ به حاکم و پایه گذار خاندان مدیسی تبدیل شد. طی این شکوفایی بناهای بسیاری ساخته شدند.

برج کلیسای جیوتو، درب های تعمیدگاه گیبرتی، و گنبد برونلیسکی روی کاتدرال تکمیل شدند.

جنوب ایتالیا که در قرن ۱۴ام بین اسپانیا در سیسیلی و فرانسه در ناپل تقسیم شده بود. همچنان فئودال باقی ماند. اقتصاد کشاورزی این منطقه بیش از بخش های شمالی در طاعون و خشکسالی از بین رفت، که در نهایت منجر به قحطی شد.

از زمان افول پالرمو، ناپل بعنوان یک پایتخت بین المللی شکوفا شد. این شهر دوباره با سیسیلی متحد شده و در ۱۴۴۲ عنوان پادشاهی در سیسیلی (Two Sicilies) تحت پادشاهی آلفونسو پنجم آراگون را بخود گرفت.

با تبعید مقام پایی از سال ۱۳۰۹، حاکمیت خشونت بار خانواده های اورسینی و کولونا رم را تا حد یک دهکده عقب انداخت. کلادی ریغزو، سیاستمدار و رهبر محبوب، مدت زمانی کوتاهی در ۱۳۴۷ حکومت کرد تا اینکه اشراف او را بیرون انداختند. مقام پایی بعد از ۳۰ سال دوباره به روی کار آمد.

رنسانس متعالی

یک انجمن اخوت ملی جدید متشکل از محققان با تخصص در حوزه های هنر، علوم، و قانون بعنوان مشاوران سیار تشکیل شد و ماموریت آن ترغیب حاکمان برای تبدیل دولت شهرها به مراکز معتبر فرهنگی و سیاسی بود، مردانی همچون لئون باتیستا آلبرتی، معمار ریاضیدان – شاعر نامدار، روح تحقیق و تردید را زنده کردند. آنها با مطالعه دقیق و ترجمه متون فیلسوفان یونان اصول تحقیق علمی عبینی، مستقل از تعصبات سیاسی، مذهبی و احساسی دوران گذشته، را تعیین کردند.

لئوناردو داوینچی مشتاقانه روش های جدیدی در معماری، مهندسی مدنی و نظامی، نقشه کشی شهری، جغرافیا و تهیه نقشه بکار می برد. این انفجار فرهنگی در ریناشیتا، یا تولد دوباره شکوه و عظمت گذشته یونانی رومی دوچندان شد؛ و همچنین اثبات کرد که انسانگرایی لئوناردو و میکلانژ و رئالیسم سیاسی ماکیاولی تولد عصر مدرن ماست.

متأسفانه، بذرهای خلاق نتوانستند جلوی جنگ، قتل، اعدام، کشتار، و تجاوز را بگیرند. آن دوران روزهای شکوفایی اما مرگبار خانواده اسپانیایی ایتالیایی بورگیاس بود: رودریگو شهوت رانه که پاپ الکساندر ششم شد، و سزار، پسر خیانتکار او، که هیچ چیز او را از گسترش زمین های پاپی باز نمی داشت. لوکرنسیا، خواهر او، که بخاطر تبلیغات ضداسپانیایی روز، معشوقه پدر و برادرش نامیده شده بود، در حقیقت دوشس فرارا، و طرفدار سخاوتمند هنر و حامی فقرا بود.

در فلورانس، جاییکه خانواده رودریگو برای حفظ برتری خود می جنگیدند، لورنزوی باشکوه (۱۴۴۹-۹۲) توانست مشوق هنر پروجینو، گیرلاندایو، بوتیچلی، لئوناردوی جوان و میکلانژ باشد.

در صحنه بین المللی، فتح کنستانتینوپل بدست ترک ها در ۱۴۵۳ بازارهای دریای سیاه جنوا را تعطیل کرد، اما ونیز رقیب در قبرس و حتی کنستانتینوپل راه جدیدی برای خود گشود.

با از دست رفتن شامه تجاری امپراطوران ونیزی

به نفع حفظ مالکیت زمین، قدرت آنها رو به افول گذاشت، از ۱۴۸۴ تا ۱۵۳۰، هابسبورگ های اسپانیایی و فرانسوی ها برای کسب پادشاهی، ناپل و دوک نشین میلان ایتالیا را به میدان جنگ تبدیل کردند. جنوا با طرفداری از اسپانیا از طریق میلان امپراطور چارلز پنجم را به قلمروهای آلمانی خود راه داد، و بعدها به مرکز سود آور فقره تازه کشف شده آمریکا تبدیل شد.

ارتش های سلطنتی در ۱۵۲۷ در رُم کشتار وسیعی به راه انداختند؛ مدیسی از فلورانس بیرون رانده شد و در دوران قیومیت اسپانیایی دوباره به قدرت بازگشت و توانست با شایستگی کنترل تمام کشور را برعهده بگیرد.

وقتی غبار جنگ فرونشست، دستاوردهای فرهنگی بجا مانده به شاخصه عصر تبدیل شدند. پاپ جولیوس دوم (۱۳-۱۵۰۳)، پدر رنسانس متعالی رم، ساخت کلیسای جامع جدید سن پیتر را آغاز کرده، و میکلانژ را مامور کرد تا سقف کلیسای سیستین واتیکان را نقاشی کند. همچنین او از رافائل خواست تا استانزه را تغییر دهد.wisa.ir

دوناتو برامانته معمار لقب استاد ویرانی گرفت، چون تمام بناهای باستانی را تخریب کرد تا برای نقشه های ساختمانی پاپ جا بازشود. با پیداشدن گنجینه ها در طول این فرایند تخریب، جولیوس کلکسیون باشکوه مجسمه های باستانی واتیکان را گردهم آورد.

جنبش ضداصلاحات

کلیسای کاتولیک که بخاطر اصلاحات پروتستان در شمال اروپا به شدت متزلزل شده بود در سال ۱۵۴۵ شورای ترنت (در شمال دریاچه گاردا) را تشکیل داد. اسقف های غیر ایتالیایی به کلیسا هشدار دادند تا خود دست به اصلاحات بزند، و امید داشتند تا بتوانند با پاپ روابط دموکراتیک ایجاد کنند. اما تهدید لوتران ها، کالوینیست ها، و سایر بدعت گذاران باعث تشدید سرکوب ها شده، و جنبش ضداصلاحات در ۱۵۶۳ رسما اعلام شد. کلیسا دادگاه های تفتیش عقاید را تقویت کرده و هنر را سانسور کرد. فرقه یسوعیون، که در سال ۱۵۳۴ تاسیس شد، به ارتش خداشناسان برای مبارزه با ارتداد تبدیل شد. پروتستان های ایتالیا فرار کردند، یهودیان ژم مجبور شدند در یک محله یهودی نشین زندگی کنند، و از جنوا و لوکا اخراج شدند.

کاردینال کارلو بورومئو، برادرزاده پاپ پیوس چهارم و سراسقف میلان (۸۴-۱۵۶۵)، نمونه بارز رهبر معنوی ضد اصلاحات ایتالیا بود. او در اتحاد با پسوعیون ریشه کشیشان فاسد را پر کند. اما بعنوان نماد روح صلیبی خود دستور ساخت کاتدرال جدید میلان را داد، که تکمیل آن چندین قرن طول کشیده و به یکی از بزرگترین و معروفترین بناهای گوتیک جهان تبدیل شد.

در جنوب، قرن ۱۶ام شاهد آن بود که ناپل به بزرگترین شهر اروپا تبدیل شود، اما بعدها سرکوب شده و بازماند. ارتش در سیسیلی و تایل، شورش ها در اعتراض به مالیات ها و خدمت سربازی برای جنگ های اسپانیا در شمال اروپا را سرکوب کرد.

بسوی ملیت

پادشاهی ها و دوک نشین های ایتالیا که بدلیل فقدان همبستگی و ضعف بسیار در قرن ۱۸ام به پیاده نظام شطرنج قدرت اروپا تبدیل شدند. در پایان جنگ های اسپانیاء اتریش و لهستان، اتریش قدرت در شمال ایتالیا را بدست آورد. عصر روشنگری نقطه روشن فرهنگی دیگری را شعله ور کرد. در میلان، تئاتر اسکالا راه افتاد، ولا فنیچه در ونیز تاسیس شد، روشنفکران کشور با الهام از ایده های ولتر، روسو، و دیدروت بخوبی می دانستند که نه فقط اروپایی، بلکه ایتالیایی هستند. امید به پیشرفت بخاطر اصلاحات اتریشی در لومباردی و توسکانی (جاییکه سلسله مدیسی در ۱۷۳۷ درهم شکسته بود) افزایش یافته بود.

نتیجه این اصلاحات مالیات های گستره نفوذ کمتر کلیسا در مدارس، آموزش عمومی و حذف دادگاه های تفتیش عقاید یسوعیون، مجازات اعدام، و ابزارهای شکنجه بود. ایتالیا، خارج از حوزه تحت کنترل اتریش همچنان محافظه کار باقی ماند، و نیز تحت فشار حاکمیت نخبگان بی رونق شد، و گواردی و کانالتو صحنه های زیبای شهر را در نقاشی هایشان ثبت می کردند.

تبلیغات فرهنگی

هنر نشان داد که ابزار مناسبی برای تبلیغات ضد اصلاحات است، اما باید تغییراتی روی آن اعمال می شد. اشتیاق و اتحاد فکری رنسانس متعالی به سبک گرایی تبدیل شده و دوره گذار از رنسانس به باروک بود. کلیسا با محکوم کردن بت پرستی و انحطاط به هنرمندان هشدار داده بود تا در هنر خود به مرتدان پیغام صریح بازگشت به حق را بدهند. مدونا و قدیسان هانیبال کاراجی راه را برای شکل گیری باروک هموار کرده، و مومنان را جذب تمثال های با زیبایی ایده آل می کرد، در حالیکه آثار کاراواجو با مریم رعیت و قدیسان پابرهنه ها صحنه های خشن تر اما تاثیر گذاری را به تصویر می کشید.

مقام پاپی در ژم اعتبار خود را از دست داده بود، فرقه یسوعیون منحل شده، و عایدی حاصل از اصلاحات کلیسای خابسبورگ قطع شده بود. آریستوکراسی جنوب در مقابل اصلاحات اجتماعی پیشنهادی اسپانیا ایستادگی کرد. دن کارلوس، از نوادگان لوئی چهاردهم، خود را پادشاه خورشید جنوب می دانست، و قصر کازرتا ورسای او بود.

در مرز آلپی شمال غربی، دولت جدیدی وارد عرصه شده و هدف آن رسیدن به اتحاد ایتالیا بود. با تقسیم ساووی در قرن ۱۶ام بین فرانسه و سوئیس، پیدمونت، منطقه کوهپایه ای جنوب شرقی آلپ، به ایتالیا پیوست، دوک نشین های پرجمعیت که از فشار اقتصادی تسلط اسپانیا فراری بودند به سرعت گسترش یافتند. تورین در سال ۱۶۰۰ یک دهکده ۴۰۰۰۰ نفری بود، که یک قرن بعد جمعیت آن به ۹۳۰۰۰ نفر رسید. دوک های کاربر گرای پیدمونت طرفدار پادشاهی مطلق گرا به سبک فرانسوی با یک پارلمان برای دور زدن فئودالیست های محلی بودند. آنها از نحوه اداره مرکزی لوئی چهاردهم و روش خراج گذاری او تقلید کرده، و تورین با رسیدن قرن ۱۸ام به یک پایتخت سلطنتی درخشان تبدیل شد.

«آزادی» ناپلئون

ناپلئون بناپارت، با ایده های «استقلال» ایتالیایی خود، بعد از بیرون راندن اتریشی ها و اسپانیایی ها در ۱۷۹۷ مورد استقبال قرار گرفت. اما به زودی برای حمایت از جنگ های فرانسه و خانواده بناپارت گنجینه های ایتالیایی رو به اتمام گذاشتند.

ناپلئون ایتالیا را آزاد نکرد، اما توانست با تاسیس دانشگاه های جدید و مدارس عالی، تسهیل بروکراسی، ایجاد سیستم قانونی جدید با روش ناپلئونی، و بیدارسازی نیروهای ناسیونالیسم ایتالیا غبار محافظه کاری را از لومباردی تا ناپل بزداید.

حاکمان ایتالیایی بعد از شکست ناپلئون باز هم سراغ زمین های خود رفتند. اتریش توانست ونتو را به قلمروهای خود اضافه کند. طی انجمن محرمانه ۱۸۲۳ لنو دوازدهم محافظه کار انتخاب شد تا به احیای مقام پایی کمک کند. اتریشی­ها برای هر گونه جنبش پیشرفت به فردیناند پادشاه بوربون نایل کمک کردند تا در ۱۸۲۱ یک شورش برای برپایی پادشاهی مشروطه و شورش دیگری در پیدمونت را سرکوب کند. در سال ۱۸۳۱، شورش ها سرتاسر بولونیا، مودنا، و پارما تا ایالت های پاپال مرکز ایتالیا را گرفتند، اما اتریشی ها دولت شورشی «استان های ایتالیای متحد» که بخاطر رقابت های منطقه ای و بلند پروازی های شخصی تضعیف شده بود، را شکست داد.

ریز رجیمنتو The Risorgimento

ریزر جیمنتو، «رستاخیز» اتحاد ملی، در دو مسیر شکل گرفت. جنبش ایتالیای جوان جوزپه مازینی، اهل جنوا، از طریق شورش های مردمی بدنبال اتحاد ملی بود.

او مخالف اشراف زادگان و روشنفکران حزب اعتدال پیدمونتی بوده، و از طریق تاسیس یک کنفدراسیون متشکل از شاهزادگان ایتالیایی و رهبری مقام پاپی خواستار اعمال اصلاحات بود. حزب اعتدال نگران شورش پرولتاریا میان کارگران کارخانه­ای بود. مالکان زمین که کارگران خارجی با دستمزد پایین استخدام می کردند با خشم رعیت مواجه شدند. در لومباردی و توسکانی بر سر غذا شورش به پا شد و رعیت های جنوبی خواستار مالکیت زمین شدند.

در ۱۸ مارس ۱۸۴۸ در میلان شورش جدی به پا شد، که همزمان با قیام در سرتاسر اروپا بود. در همین سال بود که میلان از سلطه قشون ۱۴۰۰۰ نفری اتریشی آزاد شد. ونیزی ها جمهوری خود را احیا کردند، ارتش پیدمونت به نیروهای توسکانی پیوست، ایالت های پاپال و نابل، و جمهوری دموکراتیک جدید رومی رسماً اعلام شدند. با این وجود، کارلو آلبرتوی پیدمونت تعلل کرده و به اتریشی ها زمان داد تا اقتدار خود در ایتالیا را مجدداً بدست آورده و موفقیت های ایتالیایی ها نقش برآب شدند.

پادشاه جدید پیدمونت، ویتوریو امانوئل دوم، با وعده اصلاحات پادشاه مشروطه شده و پارلمان بدست حزب اعتدال افتاد. کنت کاوور، نخست وزیر، یک واقع گرای سیاسی سرسخت بود که توانست برای برنامه کاپیتالیسم تجارت آزاد و امور عام المنفعه در مقیاس وسیع حمایت های جناح چپ را بدست آورد. جوزپه گاریبالدی در میان تبعیدشدگان سیاسی ای بود که به پیدمونت گریخته بود.

وردی Verdi

جوزپه وردی آهنگساز هنرمند، مطرح ریزوجیمنتو بود. انسانگرایی رومانتیک اپراهای او الهام بخش وطن پرستانی بودند که در سرود آزادی نابوکو ندای قیام را شنیدند.

پیدمونت توانست با کمک متحدان فرانسوی خود اتریشی ها را در ماجنتا و سولفرینو شکست داده و در سال ۱۸۵۹ لومباردی را آزاد کرد. یک سال بعد، کاوور برای پس گرفتن امیلیا و توسکانی پای میز مذاکره رفت. اما ماجراجویی پیراهن قرمزهای گاریبالدی بود که در سال ۱۸۶۰ منجر به اتحاد این شبه جزیره شد.

آنها بوربون سیسیلی را گرفته و بعد از آن به سرزمین اصلی نفوذ کردند. آنها در تیتو، بیرون ناپل، با ویتوریو امانوئل، که اولین پادشاه ایتالیا اعلام شده بود، ملاقات کردند. اتحاد ملی با بازگرداندن ونتو در سال ۱۸۶۶ تکمیل شده و در سال ۱۸۷۱ ژم بعنوان پایتخت جدید انتخاب شد.

عصر مدرن

ایتالیا بعنوان یک دولت متحد مرکزی توانست میان کشورهای مدرن جایگاه خود را بیابد. این کشور در حفاظت از منافع تاسیسات صنعتی و مالی خود دقیق بوده و تحت فشار اقدامات صنفی اصلاحاتی را در جهت بهبود وضعیت طبقه کارگر اعمال کرد.

جناج چپ و راست سیاسی خواستار پیوستن ایتالیا به مسابقه مستعمراتی اروپا بودند. چشم آنها به اتیوپی و لیبی بود، محافظه کاران حرف از دلایل اعتبار ملی می زندند. سوسیالیست ها خواستار «رسالت متمدنانه»  ایتالیا در مدیترانه بوده، و خواستار انحراف جریان خروج مهاجران از آمریکا به مستعمرات آفریقایی جدید خود در تریپولی و سیرنایکا بودند.

صنعت ایتالیا، علاوه بر نساجی، در زمینه متالوژی، مواد شیمیایی، و ماشین آلات به سرعت گسترش یافت. در همین زمان بود که عشق ملی به اتومبیل از هفت اتومبیل در ۱۹۰۰ و ۷۰ در ۱۹۰۷ شروع شد، که با رسیدن سال ۱۹۱۴ این رقم به ۹۲۰۰ رسید، که بیشتر آنها ساخت کارخانه فیات، تأسیس در ۱۸۹۹، بودند. با حضور نخست وزیر جیووانی جولیتی در راس امور ایتالیا قرن ۲۰ام را در شرایط خوبی معروف به ایتالیتا شروع کرد، و تا زمان شروع جنگ در ۱۹۱۴ روند یکسانی داشت.

یکسال بعد از شروع جنگ جهانی اول، بنا به آنچه تخست وزیر آنتونیو سالاندارا «خود پرستی مقدس» می نامید، ایتالیا یک معاهده پنهانی برای پیوستن به بریتانیا، فرانسه، و روسیه در جنگ امضا کرد که در عوض می توانست ترنتو، تیرول جنوبی، تریسته تحت اشغال اتریش را | دوباره بدست آورد.

مردم ایتالیا در ابتدا تمایلی به ورود به جنگ نداشتند، اما این مسئله در مورد گابریل دانونزیاء نویسنده وطن پرست هوادار فاشیست و آریستوکرات و دوستش بنیتو موسولینی صدق نمی کرد. ارتش ایتالیا سربازان ناکارآمدی داشته و فاقد تجهیزات نظامی، سلاح، و افسران آموزش دیده بود، اما در میدان جنگ شجاعت خود را بخوبی نشان داد. بعد از فاجعه کاپورتو، نقشه پیشروی اتریشی – آلمانی ۱۹۱۷ به جلگه ونتو متوقف شده و نهایتا ضد حمله ایتالیایی ها در اکتبر ۳ نوامبر ۱۹۱۸ منجر به پیروزی و ورود به ترنتو و تریسته شد. برای ایتالیایی های عامه جنگ در لباس رزم اولین تجربه حقیقی ملیت ایتالیایی بود.

حامیان جنگ، مانند دانونزیا، که با پرواز بر فراز وین بروشورهای تبلیغاتی به پایین انداخته وطن پرست محسوب می شدند، در حالیکه دموکرات ها و جمهوریخواهان صلح طلب بازنده نامیده می شدند. پارلمان نیز که تا زمان کنفرانس صلح در ۱۹۱۹ خود را بی اطلاع از معاهده جنگ می دانست، بی کفایت شناخته شدwisa.ir

ظهور فاشیسم

حزب چپ سیاسی درهم ریخته بود، سوسیالیست ها برنده انتخابات بودند اما بخاطر حمایت از انقلاب روسیه دچار چند دستگی شدند که در نهایت منجر به شکل گیری حزب کمونیست ایتالیا در ۱۹۲۱ شد. محافظه کاران در فضای بحران اقتصادی، تولید راکد، تعطیلی بانک­ها، و افزایش بیکاری، خواستار رهبری کسی بودند پرشورتر و سرسخت تر از سیاستمداران قدیمی باشد. وقتی گروه های مبارز پیراهن مشکی ایتالیایی در تریسته اسلاوها و اتحادیه های کارگری در بولونیا را شکست دادند، موسولینی نقش رهبری را برعهده گرفت. شاه ویتوریو امانوئل دوم که در مارس سال ۱۹۲۲ در رم از طرف فاشیست ها تهدید شده بود کناره گیری کرده و از موسولینی، رهبر، برای تشکیل دولت دعوت بعمل آورد.

فرایند کاملاً آشنای توتالیتاریسم شروع شد. رهبران مخالفان ترور شدند؛ احزاب آنها، اتحادیه های آزاد، و مطبوعات آزاد همه لغو شدند. با این حال، فاشیسم ایتالیا بیش از یک ایدئولوژی منسجم بوده و مهمترین ویژگی آن معماری پرطمطراق و نطق های متکبرانه موسولینی از «بانکن قهرمانی» کاخ ونیز بود

اغلب ایتالیایی ها با مجیز گویی و چرب زبانی جان سالم بدر بردند، در حالیکه کمونیست ها طی یک اقدام زیرزمینی با سوسیالیست ها علیه فاشیست متحد شدند، و پارتیزان های آنها در طول جنگ جهانی دوم پایه پای متفقین جنگیدند، موسولینی در ۱۹۳۶ به اتیوپی حمله کرد تا توجهات را از فضای بد اقتصادی کشور منحرف کند. هواپیماهای جنگی ایتالیا در جنگ داخلی اسپانیا به نفع ژنرال فرانکو به لوفت وافه هیتلر پیوستند (۵۰۰۰ ایتالیایی کمونیست و سوسیالیست در جبهه جمهوریخواه می جنگیدند).

بدنبال پیشروی آلمانی ها در ۱۹۳۸، قانون فاشیسم علیه ۵۷۰۰۰ یهودی این کشور به اجرا درآمد. سال بعد، ایتالیا به آلبانی حمله کرده، و پس از سقوط فرانسه در ژوئن ۱۹۴۰، در کنار آلمان وارد جنگ جهانی دوم شد. ارتش بدون تجهیزات ایتالیا خیلی زود توسط بریتانیایی ها در صحرای آفریقا و کوه­های برقی بالکان شکست خورد.

متفقین در ژوئن ۱۹۴۳ وارد سیسیلی شده و یکسال بعد رم آزاد شد. موسولینی که بعد از فرود متفقین از کار برکنار شده و در شمال یک دولت دست نشانده تاسیس کرده بود در حین فرار در یونیفورم آلمانی به سمت مرز سوئیس دستگیر شد. او در آوریل ۱۹۴۵ اعدام شد.

مشکلات پس از جنگ، بیکاری، بازار سیاه و فاحشگی، همگی در فیلم های روسلینی، دسیکا، | و فلینی به نمایش در آمده اند.

احیا پس از جنگ و قرن ۲۱ ام

ایتالیا با اتفاق نظر مردمی در ۱۹۴۵ به جمهوری تبدیل شده و پادشاهی آن مختومه اعلام شد. ایتالیایی ها به آسانی به دولت ملی اعتماد نکردند. آنها سال ها تاریخ خود را بدون چنین دولتی سپری کرده بودند و موسولینی اشتهای آنها را خراب کرده بود. آنها که مشکلات دوران «رهبر» به ستوه آمده بودند. چپ مبارز را در ازای اندکی سرخوشی دموکرات های مسیحی تنها گذاشتند، ایتالیا با کمک های مالی ایالات متحده توانست در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ بطرز معجزه آسایی اقتصاد خود را احیا کرده، و به یک کشور پیشگام در حوزه صنعت تبدیل شود. با اینحال، این کشور در اواخر دهه ۱۹۶۰ گرفتار آشوب های اقتصادی و سیاسی و چندین اقدام تروریستی شد، که تا دهه بعدی نیز همچنان ادامه داشت. در دهه ۱۹۸۰، یک دولت ائتلافی سوسیالیست عملگرا با دموکرات های مسیحی چندین سال ثبات را به ارمغان آورد. فساد و افزایش مالیات همچنان ادامه داشت، اما پلیس توانست تروریست­های سیاسی بریگاد سرخ و نئوفاشیست ها، و نیز جنایات مافیا را کنترل کند.

ظهور و افول سیلویو برلوسکونی

در اوایل دهه ۱۹۹۰ مجموعه ای از اقتضاحات رشوه گیری و فساد دست سیاستمداران و مافیای تجاری آلوده و از ریشه فاسد را رو کرد. از آن زمان بیست سال گذشت و وضعیت تغییر چندانی نداشت، سیاست بدست قدرتمند ترین قطب رسانه ای ایتالیا، سیلویو برلوسکونی، افتاد. برلوسکونی رئیس بادوام ترین دولت پس از جنگ ایتالیا بود. او که خود را چهره جدید ایتالیا می دانست رهبری یک ائتلاف کوتاه عمر جناح راستی را در سال ۱۹۹۴ برعهده داشت، و سپس در سال ۲۰۰۱ سوار بر موج پوپولیسم و ناسیونالیسم به قدرت رسید. در انتخابات عمومی سال ۲۰۰۶ نخست وزیر و همراهان او در ائتلاف ملی نئوفاشیست از دور خارج شدند اما در سال ۲۰۰۸ دوباره به قدرت رسیدند. در سال ۲۰۱۳، بعد از دو ماه بن بست سیاسی، یک ائتلاف به رهبری انریکو لتا این غول رسانه ای را به صحنه باز آورده و برلوسکونی دوباره پیروز شد برلوسکونی در آن زمان با سه محاکمه جنایی مواجه شد.

 

سقوط نهایی در آگوست ۲۰۱۳ رخ داد، زمانیکه دادگاه عالی ایتالیا برلوسکونی را بدلیل کلاهبرداری های مالیاتی به چهار سال زندان محکوم کرد. او در گذشته ۱۷ مورد کیفر خواست جنایی نیز داشت. اما همیشه توانسته بود با تصویب قوانین و یا دیرکرد زمانی از آنها فرار کند. برلوسکونی توانست با قانون عفو حکم خود را به یکسال کاهش دهد و به دلیل بالا بودن سن (۷۶ سالگی) بجای رفتن به زندان در خانه خود زندانی شده و اجازه فعالیت دولتی نداشت.

هنوز تصمیم دادگاه برای ممنوعیت فعالیت دولتی برلوسکونی به مدت پنج سال پابرجاست. همچنین او برای حکم زندان بدلیل سوءاستفاده از مقام و داشتن رابطه جنسی با یک فاحشه زیر هجده سال در مهمانی های معروف خود درخواست تجدیدنظر داده است. انریکو لتا، رئیس «ائتلاف بزرگ» فعلی، هنوز بدنبال اتحاد پارلمان از هم پاشیده ایتالیا و بهبود اوضاع اقتصادی است.

شاخص های تاریخی

قرن ۹ ام قبل از میلاد: اولین نشانه های زندگی اتروسکان های ما قبل رومی

 قرن ۸ام قبل از میلاد: یونانی ها در سیسیلی و سایر مناطق جنوبی ساکن شدند.

۷۵۳ قبل از میلاد تاسیس رُم.

۵۱۰ قبل از میلاد: تأسیس جمهوری رم

۲۶۴-۲۴۱ قبل از میلاد: رم در جنگ پونیک اول کارتاژ را شکست می دهد.

۴۴ قبل از میلاد: جولیوس سزار در ۱۵ مارس ترور می شود.

۲۷ قبل از میلاد: اکتاویوس، برادر زاده و جانشین جولیوس سزار امپراطوری رومی را تاسیس می کند.

۷۹ بعد از میلاد: آتشفشان وسوویوس پمپی را دفن می کند.

۳۰۶-۳۷ امپراطور کنستانتین، کنستانتینویل را پایتخت و مسیحیت را دین رسمی کشور اعلام می کند. ۴۱۰: سقوط امپراطوری رومی؛ شروع عصر تاریک.

۸۰۰: پاپ شارلمان امپراطور مقدس رومی را تاجگذاری می کند.

۱۰۶-۸۳۷: حمله اعراب و سکونت آنها در سیسیلی.

۱۰۰۰-۱۱۰۰ نورمن ها جنوب را فتح می کنند؛ جنگ صلیبی اول.

۱۳۸۲: گشتار ساکنین فرانسوی در وسپرهای سیسیلی.

۱۳۰۹-۷۷: تبعید مقام پاپی از ژم به آویگنون، فرانسه.

۱۴۴۲: آلفونسو پنجم آراگون بعنوان پادشاه دو سیسیلی تاجگذاری می کند.

۱۵۰۳-۱۳: رُم مرکز رنسانس می شود.

۱۵۲۷: اشغال ژم بدست نیروهای سلطنتی.

۱۵۴۵-۶۳: شورای ترنت جنبش ضداصلاحات را آغاز می کند.

۱۷۰۰-۱۳: جنگ جانشینی اسپانیا پایان یافته و اتریش به قدرت خارجی اصلی تبدیل می شود.

۱۷۹۶-۱۸۱۴: ناپلئون به شمال و سپس بخش اعظم ایتالیا حمله می کند.

۱۸۱۵-۳۲: اتریش شورش ها را سرکوب می کند؛ آغاز ریزر جیمنتو.

۱۸۳۱: مازینی برای مبارزه با اتریش شورش می کند.

۹-۱۸۴۸: شورش­های بی­ثمر در سرتاسر کشور.

۱۸۵۹: اتحاد فرانسه – پیدمونت لومباردی را آزاد می کند.

۱۸۶۰: گاریبالدی ناپل و سیسیلی را فتح می کند.

۱۸۶۱: پادشاهی ایتالیا با تورین بعنوان پایتخت و پادشاهی ویتوریو امانوئل دوم رسماً اعلام می شود. ۱۸۷۱: رُم پایتخت ایتالیا متحد نامیده می شود.

۱۹۱۵: ایتالیا در جنگ جهانی اول به بریتانیا، فرانسه، و روسیه می پیوندد.

۱۹۱۹: ترنتو، تیرول جنوبی، و تریسته از اتریش پس گرفته می شوند.

۱۹۲۲: موسولینی رژیم فاشیست را با رژه در رم آغاز کرده، و خود را نخست وزیر، و سپس رهبر، اعلام می کند.

۱۹۲۹: طبق معاهده الاتران واتیکان به یک کشور مستقل تبدیل می شود.

۱۹۳۶: موسولینی اتیوپی را اشغال می کند.

۱۹۴۰: ایتالیا در جنگ جهانی دوم به آلمان می پیوندد.

۱۹۴۳-۴: متفقین سیسیلی، و سپس رم را آزاد می کنند؛ موسولینی دستگیر می شود. در حالیکه توسط آلمانی­ها تجات یافته در شمال یک دولت دست نشانده تاسیس می کند.

۱۹۴۵: اعدام موسولینی و معشوقه اش ۱۹۴۶، خلع ویتوریو امانوئل سوم: اعلام جمهوری.

۱۹۵۷: معاهده رُم برای تشکیل EEC , پیش درآمد تشکیل اتحادیه اروپا، که ایتالیا یکی از شش عضو موسس آن است.

دهه ۱۹۷۰ و ۸۰: گروه چپ افراطی، بریگاد سرخ، باعث بی ثباتی در مبارزه با گروگان گیری و قتل شد.

۱۹۷۸: آلدو مورو، نخست وزیر اسبق، به قتل رسید.

۱۹۹۰، ظهور جدایی طلبان لیگ شمالی.

اوایل دهه ۱۹۹۰: فساد گسترده اقصادی و سیاسی، دو قاضی ضدمافیا در سیسیلی کشته شدند.

۴-۱۹۹۲: لیگ شمالی اومبرتو بوسی و حزب ایتالیایی راست میانه فورزای سیلویو برلوسکونی به نیروهای سیاسی اصلی تبدیل شدند.

۲۰۰۱: سیلویو برلوسکونی، قدرت رسانه ای، بعنوان نخست وزیر انتخاب شد.

۲۰۰۲: یورو جایگزین لیره شد. یک زمین لرزه در پولیا منجر به مرگ ۲۶ کودک شد.

۲۰۰۵: پاپ ژان پل دوم در گذشت. کاردینال جوزف راتزینگر بعنوان پاپ بندیکت شانزدهم انتخاب شد.

۲۰۰۶: تورین میزبان بازی های المپیک زمستانی شد.

۲۰۰۸: پرودی استعفا داده و برلوسکونی به قدرت بازگشت.

۲۰۰۹: زمین لرزه آبروزو را تکاند، و منجر به مرگ ۳۰۸ نفر شد.

۲۰۱۱: سیلویو برلوسکونی مجبور به استعفا شد. ماریو مونتی تکنوکرات برای حل بحران اقتصادی ایتالیا انتخاب شد.

۲۰۱۳: جنبش پنج ستاره (MISS) ماوریک، توسط بپه گریلوی کمدین، تاسیس شده و توانست یک چهارم آراء انتخابات عمومی را بدست آورد. ائتلاف چپ به راست جدید انریکو لتا بعد از نتایج نامید کننده از هم پاشید. سیلویو برلوسکونی متهم به کلاهبرداری مالیاتی شد. پاپ بندیکت چهاردهم استعفا داد. کاردینال جورجه پر گوگلیو از آرژانتین بعنوان ۲۶امین پاپ انتخاب شده و نام پاپ فرانسیس اول را برای خود انتخاب کرد.