- شمیران گشت | ویزای شینگن ، کانادا ، انگلیس ، استرالیا
درسدن و دو ساکسونی DRESDEN AND THE TOW SAXONYS
درسدن و دو ساکسونی DRESDEN AND THE TOW SAXONYS
ساکسونی مانند باواریا تا سال ۱۹۱۸ پادشاهی بود، و این سرزمین هنوز با نام Freistadt Sachsen (ایالت آزاد ساکسونی) تمایز خود را حفظ کرده است. حاکمان ساکسون بخاطر عشق به هنر شهرت داشتند، و درسدن پایتخت آنها بناهای زیبایی دارد که بعد از تخریب های جنگ بازسازی شده اند، و همچنان شایسته نام «فلورانس البه» Florence on the Elbe است.
سمت پایین درسدن شهر کوچک اما زیبای مایسن قرار دارد که در آنجا علاقه یکی از پادشاهان ساکسون به چیزهای ناب منجر به کشف رمز تولید چینی شد. ثروت و شهرت دومین شهر بزرگ ساکسونی، لایپزیگ، نه بخاطر پادشاهان بلکه بخاطر بازرگانان، ناشران، چایچی ها و موسیقیدانانی همچون یوهان سباستین باخ است. در سال ۱۹۸۹، در اینجا بود که اعتراضات قدرتی را بوجود آورد که منجر به سقوط رژیم کمونیسم شد.
ساکسولی حومه زیبایی دارد، بخصوص در مناطق مرتفع امتداد مرز با جمهوری چک. در اینجا، Ergebirge (کوه های اور) محل صنعت قدیمی معدنداری و برخی از چند منظره زیبای آلمان با صخرههای ۳۰۰ متری و سنگ چینه های بالای البه در پارک ملی معروف به «سوئیس کوچک» ساکسونی است.
«دیگر ساکسونی»، زاکسن آنهالت Sachsen-Anhalt ، به تازگی به ایالت تبدیل شده است. پایتخت آن، ماگدبورگ Magdeburg، دارای یکی از بهترین کاتدرال های قرون وسطایی در آلمان شرقی است، در حالیکه رقیب آن، هاله، به سنت موسیقیایی و مقابله با مشکلات صنعتی میراث کمونیسم افتخار می کند. دساتو بخاطر وجود مدرسه طراحی تاثیر گذار باوهاوس شهرت دارد، هر چند در همان نزدیکی میراث جهانی Worlitz قرار دارد.
درسدن Dresden
درسدن که در زمان کمونیسم به یک شهر بی اهمیت تبدیل شده بود زمانی پایتخت ساکسولی بوده است. هرچند این شهر دیگر نمی تواند بصورت کامل از تخریب های بمباران متفقین در فوریه ۱۹۴۵ رها شود، بازسازی بناهای تاریخی آن خط افق زیبایی را به نمایش گذاشته و میراث هنری این شهر بازدید کنندگان بسیاری را از سرتاسر دنیا جذب خود می کند.
نزدیک رودخانه
شاید بهترین مکان برای شروع گردش در جاذبه های درسدن قدم زدن در امتداد Bruhlsche Terrasse، یک تفرجگاه مرتفع در کنار کرانه های البه، باشد. سکوهای پلکانی این تفریحگاه منظره زیبایی رو به رودخانه و نهرهای معروف Weisse Flotte دارند. در دوردست های ساحل شهر قرن هجدهمی و زیبای نوشتاد واقع شده که تقریبا از دست بمباران های جنگ در امان مانده و جمعیت زیادی را جذب مغازه ها، کافه ها، رستوران ها و تفریحات شبانه خود می کند.
در انتهای شهر قدیمی بل آگوستوس بروک Augustusbrucke ، که نام خود را از آگوستوس قدرتمند، پرزرق و برق ترین پادشاهی ساکسونی، گرفته روبه روی کلیسای درباری باروک هوف کیرشه Hofkirche دیده می شود. این کلیسا توسط یک معمار ایتالیایی طراحی شده که هموطنان بسیاری را برای کمک به ساخت آن به این کشور آورد. این کارگران در Italierisches Dorfclien (دهکده ایتالیایی) اسکان داده شده بودند که حالا به یک رستوران در کرانه رودخانه تبدیل شده است.
این کلیسا به رزیدنس اشلوس Residenzchloss (چهارشنبه- دوشنبه ۱۰ صبح- ۶ بعداز ظهر، هزینه ورودی)، قصر پادشاهان ساکسونی تا ۱۹۱۸، چسبیده است. این قصر که کاملا بازسازی شده در حال حاضر میزبان برخی از نفیس ترین کلکسیونهای شهر است که از آن جمله میتوان به Kupferstichkabinett (موزه چاپ و طراحی) با نیم میلیون اثر چایی، طراحی، و عکس، و Grunes Gewolbe (طاق سبز) مجموعهای بی نظیر از اشیاء تزئینی که آگوستوس ثروت پادشاهی خود را از آن خرج می کرد، اشاره کرد. از برج ۱۰۰ متری این قصر (پایان مارس – اواسط نوامبر سه شنبه – یکشنبه ۱۰ صبح- ۶ بعداز ظهر، هزینه ورودی) پانورامای خوبی از مرکز شهر دارد.
مرکز درسدن Central Dresden
سمپرو پر Semperoper ( خانه اپرا) در طرف دیگر تیاتر پلاتز نام خود را از معمار آن یعنی گاتفرید سسپر گرفته، و محل برگزاری اپراهای معروف همچون اپراهای واگنر بوده است. در کنار این خانه اپرا سوینگر Zwinger، یکی از زیباترین مجموعه بناهای باروک آلمان قرار دارد. مجموعه سوینگر که اطراف یک حیاط بزرگ با شمشاد، استخر، و فواره طراحی شده از سال ۱۷۰۹ به بعد توسط پاپلفن معمار آگوستوسی برای جای دادن کلکسیون های کم نظیر این پادشاهی و مکانی برای برگزاری جشن ها ساخته شده است.
این مجموعه بناها (سه شنبه – یکشنبه ۱۰ صبح- ۶ بعداز ظهر، هزینه ورودی) شامل Genitaldegalerie Alte Meister (گالری استادان قدیمی) است که برخی از بهترین نقاشی های دنیا همچون سیستین مدونای پر رمز و راز رافائل را در خود جای داده است دیگر بناها مربوط به Porzellansarinlung (مجموعه چینی) و Rustkanaaner (زرادخانه)، و ابزارهای علمی آنتیک Mathematisch-Physikalischer Salon سالن علمی، ریاضیاتی فیزیکی هستند.
همتای گالری استادان قدیمی Galerie Neue Meister (گالری استادان جدید) در آلبرتینیوم است؛ در اینجا آثار بزرگترین هنرمندان قرن ۱۹ و ۲۰ آلمان به نمایش گذاشته شده اند که از آن میان می توان به نقاشی سه لته ای جنگ اثر اتو دیکس است.
نماد احیای درسدن از ترس های جنگ کلیسای گنبددار فراوئن کیرشه Frauenkirche (بانوی ما) است که چندین دهه مخروبه بوده، اما بعد از ۱۹۹۴ بازسازی شده و نهایتاً از اواخر ۲۰۰۵ شروع بکار کرده است. صلیب طلاکاری شده بالای گنبد اهدایی بنیاد خیریه بریتانیایی «Dresden Trust» است.
محوطه اطراف فراونین کیرشه با توجه به الگوی قدیمی بازسازی شده است، اما در بخش اعظم بازسازی های بعد از جنگ در درسدن توجه چندانی به تاریخ این شهر نشده، و تنها منطقه اصلی خرید و بدون ترافیک پراگر اشتراس Prager Strasse یک نمونه از نظم هندسی بی رحم و انعطاف ناپذیر دوره کمونیسم است.
بیرون درسدن Outer Dresden
بخشی از حال و هوای شهر پیش از جنگ در محله ویلاهای باشکوه حومه و فضاهای بازی همچون گروسر گارتن Grosser Garten، یکی از معروفترین پارک های شهری آلمان، مشهود است.
در امتداد این پارک یکی از عجیب ترین موزه های این شهر، موزه بهداشت آلمان Deutsches Hygiene – Museum (سه شنبه – یکشنبه ۱۰ صبح ۳۰/۵ بعداز ظهر، هزینه ورودی) قرار دارد که دیدنی ترین گزینه آن «انسان شیشه ای» است که بدن کاملاً شفافی دارد.
یکی از زیباترین نماهای درسدن را از ارتفاعات بالای رودخانه البه خواهید دید؛ این منطقه از حومه لوشویتش با فونیکولار و خط آهن کابلی قابل دسترسی است.
اطراف درسدن Around Dresden
تأثیر پادشاهی آگوستوس فراتر از محدودههای شهر بود. قصرهای تفریحی او در حومه شهر شامل اقامتگاه شکار اشلوس موریتیورگ Schloss Moritzburg (هر روز آوریل- اکتبر ۱۰ صبح- ۵ بعدازظهر، در زمستان ساعات محدودتر؛ هزینه ورودی) در ۱۴ کیلومتری شمال غرب درسدن هستند. این قصر که در میان یک دریاچه مصنوعی ساخته شده که روی آن نمایش های مجلل آبی برگزار می شده است. فضای داخلی این قصر با غنائم جنگی آن دوران تزئین شده است. بالای شهر که با کشتی بخار تفریحی قابل دسترسی است قصر پیل نیتز Schloss Pillnitz (مه- اکتبر هر روز ۱۰ صبح- ۶ بعدازظهر، Bergpalais دوشنبه ها تعطیل است، Wasserpalais سه شنبه ها تعطیل است؛ هزینه ورودی) در میان تاکستان های کنار کرانه رودخانه سریر آورده است. این قصر میزبان مجموعه ای زیبا از هنرهای تزئینی است. کشتی بخار از پیلنیتز Pillnitz تا شهر کوچک تاریخی پیرنا Pirna رفته، و سپس از پایین زیباترین مشخصه این پارک ملی یعنی Sachsische Schweiz (سوئیس کوچک ساکسوئی)، صخره ها، پرتگاه ها، و قله های باستئی Bastei میگذرد. منظره مشرف از باسنئی یکی از بی نظیرها در آلمان است، که رودخانه ای مارپیچ از پا بین آن و دیگر سنگ چیله ها می گذرد، که بالای یکی از این صخره ها قلعه معروف کونیگ اشتاین Konigstein قرار دارد، اغلب بازدید کنندگان در شهر آبگرم بادشاندائو Bad Schandau از کشتی پیاده می شوند، هرچند می توانند تا جمهوری چک به سفر خود ادامه دهند.
سورب ها Sorbs
گاهی بازدید کنندگان جنوب شرقی آلمان از دیدن علائم جاده ای دوزبانه تعجب می کنند، این مسئله بخاطر حضور سورب ها، یک اقلیت اسلاو با حدود ۵۰۰۰۰ نفر است که توانسته اند برخلاف حضور در میان آلمانی ها زبان و فرهنگ خود را حفظ کنند. از سنت های رنگارنگ سوربی می توان به زاپوست Zapust، مجموعه جشن های چند روزه در شرووتاید Shrovetide اشاره کرد، و در عید پاک رژه سوار بر اسب و تخم مرغ های رنگارنگ همه جا دیده می شوند.
حومه شهری در امتداد مرز چک که شاید به اندازه سوئیس کوچک زیبا نباشد اما حال و هوای خاص خود را دارد بهشتی برای علاقمندان به پیاده روی و ورزش های زمستانی است. این شهر که لائوزیتس Lausitz نام دارد، زمانی جزئی از پادشاهی چک بوده و دارای پایتخت کوچک بائوتزن Bautzen است. این شهر ۱۰۰۰ ساله مملو از برج، بالای رودخانه اسپری ساخته شده و مرکز فرهنگی اقلیت سورب هاست، و قصر آن، اورتنبورگ، محل موزه سوربی است (دوشنبه، جمعه ، ۱۰ صبح – ۶ بعداز ظهر، شنبه یکشنبه۱۰ صبح- ۶ بعدازظهر، هزینه ورودی). بائوتزن بخاطر زندان مخوف آن، Gedenkstatte Bautzen (سه شنبه، پنجشنبه ۱۰ صبح- ۴ بعداز ظهر، جمعه ۱۰ صبح- ۸ شب، شنبه – یکشنبه ۱۰ صبح – ۴ بعداز ظهر) شهرت داشته که این زندان اکنون به مکان یادبود کسانی تبدیل شده که تحت آزار رژیم های پیاپی آن زمان بوده اند. گورلیتز Gorlitz در ۳۹ کیلومتری شرق بائوتزن که تنها با رودخانه نایسه از لهستان جدا می شود بطرز معجزه آسایی از جنگ جهانی دوم جان سالم بدر برده است. شهر قدیمی آن با کلیساهای قرون وسطایی و عمارات رنسانسی یکی از بهترین نمونه های باقی مانده در آلمان است. در امتداد البه از درسدن، شهر مایسن Meissen دارای کاتدرال و قصر زیبای Albrechtsburg است که روی صخره ای رو به رودخانه بنا شده است. در همین جا بود که کیمیاگر دربار آگوستوس تکنیک ساخت چینی را کشف کرد.
خیابانها، میدان ها، و کوچه های این شهر قدیمی برای کشت و گذار عالی هستند، اما اغلب بازدید کنندگان بخاطر Staatliche Porzellan-Manufaktur (کارخانه چینی ایالتی هر روز ۹ صبح- ۶ بعداز ظهر، تا ۵ بعداز ظهر در زمستان، هزینه ورودی) به اینجا می آیند تا صنعتکاران را در حین کار و نیز چینی های تاریخی موزه کارخانه را ببینند.
قصر کولدیتز Coldita Castle (آوریل- اکتبر هر روز ۹ صبح- ۵ بعداز ظهر، نوامبر – مارس دوشنبه – جمعه ۹ صبح- ۴ بعداز ظهر، هزینه ورودی) تنها یکی از چندین قلعه های باستانی در امتداد رودخانه زیبای مولداو است، اما موقعیت شبه اساطیری خود را مدیون نقش خود بعنوان زندان فراریان متحدین در جنگ جهانی دوم می باشد. با یک گردش در این زندان می توانید به نبوغ زندانیان آن بی بیرید؛ ۳۰ نفر از آنها توانستند از این قلعه مهر و موم شده قرار کنند.
لیپزیگ Leipzig
لیپزیگ تجاری تلاش چندانی برای رقابت با درسدن از نظر بناهای زیبا نداشته است. اینجا یک شهر معمولی است که بناهای تاریخی آن بیشتر بازتاب غرور مدنی هستند تا بلند پروازی های آریستوکرات، یک نمونه بارز این بناها Altes Rathaus (تالار شهر قدیمی سه شنبه – یکشنبه ۱۰ صبح- ۶ بعداز ظهر، هزینه ورودی) با سقف شیب دار، برج ساعت، و شیروانی های متمایز است.
این ساختمان که بطرز عجیبی به سرعت و در عرض چند ماه در ۱۵۵۶ در فاصله میان دو نمایشگاه تجاری لیپزیگ ساخته شده حالا به موزه شهر تبدیل شده که تالار آن با پرتره پدران شهر پر شده است.
گذرگاه های طاقدار در تمام شهر دیده می شوند و مشخصه بارز لیپزیگ هستند. این طاق ها که زمانی برای ارائه اجناس تاجران حاضر در نمایشگاه ساخته شده بودند حالا باعث میشوند تا گردش و خرید شما در شهر تماما زیر ساییان بگذرد. در یکی از این گذرگاه ها بنام Modlerpassage کافه زیرزمینی Auerbachs Keller قرار دارد که صحنه اپیزود درامانیک در فاوست گوته بوده است. گونه ارتباطات زیادی با لیپزیگ داشته و مجسمه او در ناش مارکت Naschmarkt جلوی بورس اوراق بهادار قدیمی، زیباترین بنای باروک شهر، دیده می شود.
اما مردی که بیش از همه با لیپزیگ مرتبط است، یوهان سباستین باخ است. باخ در سال ۱۷۲۳ بعنوان موسیقیدان و رهبر ارکستر کلیسای قرن ۱۳ توماس کیرشه Tomaskirche (کلیسای سن توماس) انتخاب شد. گروه کر پسران، معروف به تومانر، هنوز هم در این کلیسا آواز می خوانند، استاد اسبق آنها در همین کلیسا دفن شده، و مجسمه او بیرون کلیسا، رو به روی موزه باخ (هر روز ۱۰ صبح- ۵ بعداز ظهر، هزینه ورودی) دیده می شود.
لیپزیگ علاوه بر توماس کیرشه کلیسای دیگری دارد بنام نیکلای کیرشه Nikolaikirche (کلیسای سن نیکلاس) که یک بنای رومانسک با فضای داخلی پرتزئین مربوط به اواخر قرن ۱۸ می باشد. این کلیسا در دهه ۱۹۸۰ به پناهگاه مخالفان رژیم آلمان شرقی تبدیل شده بود، و در سال ۱۹۸۹ نقطه شروع تظاهراتی شد که نهایتا منجر به سقوط دولت گردید.
یوهان سباستین باخ در لیپزیگ
آثار باخ بعد از مرگ نادیده گرفته شدند و احیای شهرت او تنها در طول قرن ۱۹ آغاز شد که تنها بخاطر تلاش های فلیکس مندلسون بود که بین ۱۸۳۵ و ۱۸۴۵ ارکستر معروف گواندهاوس را رهبری می کرد. ساختمان گواندهاوس با آکوستیک عالی امروزه یکی از بارزترین بناهای دوران کمونیستی است.
داستان تظاهرات مقاومان لیپزیگ با جذابیت بسیار در Museum in der runden Ecke (موزه در «گوشه گرد»، هر روز ۱۰ صبح- ۶ بعداز ظهر؛ رایگان) دفتر پلیس اطلاعات سابق، استاسی، نقل می شود و حقایق زندگی روزانه در دوران کمونیسم در نمایشی عالی از Zeitgeschichtliches Forum (فروم تاریخ معاصر؛ سه شنبه – یکشنبه ۱۰ صبح – ۶ بعداز ظهر، رایگان) نشان داده می شود.
در لیپزیگ چیزهای زیادی برای دیدن وجود دارند؛ اگر با قطار به اینجا آمده اید، حتماً ایستگاه راه آهن آن را دیدهاید که گفته میشود بزرگترین پایانه دنیاست. دیگر بنای مهم Volkerschlachtdenkmal گرانیتی (هر روز آوریل- اکتبر ۱۰ صبح- ۶ بعداز ظهر ، نوامبر – مارس ۱۰ صبح- ۴ بعداز ظهر، هزینه ورودی) است که بنای یادبود نبرد ملت ها است که در سال ۱۸۱۳ بیرون این شهر رخ داد. این کوه ساخته دست انسان که دقیقاً یک قرن بعد ساخته شد بخوبی نشان دهنده روحیه مبارز و سلحشور قیصر ویلهم آلمان است.
لوتراشتاد ویتینبرگ Lutherstadt Wittenberg
قطار لیپزیگ- برلین در لوتراشتاد ویتنبرگ توقف دارد. این شهر ساده بخاطر ارتباط با مارتین لوتر به خود بالیده و لوتر را به نام رسمی خود اضافه کرده است.
در اینجا بود که لوتر ۹۵ تز خود را به درب کلیسای قصر میخ کرد، و مکان های دیدنی بسیاری در ارتباط با او در شهر دیده می شوند. از مهمترین آنها می توان به لوترهاوس Lutherhaus (آوریل – آکتبر هر روز صبح ۶ بعداز ظهر، نوامبر مارس سه شنبه – یکشنبه ۱۰ صبح- ۵ بعد از ظهر، هزینه ورودی) اشاره کرد که دارای سوژه Reformation است. در منطقه حفاظلت شده بیوگره میتلر البه در پایین ویتنبرگ پارک وورلیتز Worlitz قرار دارد که در اواخر قرن ۱۸ برای پرنس لئوپولد از آنهالت دسائو ساخته شده است. شاید بتوان گفت که این پارک بزرگترین دستاورد آلمان در طراحی منظره بوده، و دارای چندین دریاچه، پاو پلیون، خرابه های رومانتیک، و گیاهکاری های زیباست.
پرنس لئوپولد و دیگر حاکمان انهالت دسانو پایتخت خود، دسائو Dessau، را زیباسازی کردند که البته در جنگ جهانی دوم تخریب شد. این شهر امروزه بیشتر بخاطر مدرسه طراحی باوهاوس Bauhauls شهرت دارد. ساختمان اصلی این مدرسه که از شیشه، فولاد و بتون است، توسط والتر گروپیوس طراحی شده و هنوز هم جاذبه ای برای دانشجویان طراحی و علاقمندان از سرتاسر دنیاست. میان دیگر معماری های مدرن دسائو می توان مایسترهاوسر Meisterhauser ، اقامتگاه های مکعبی ساخته شده برای استادان باوهاوس و، در کرانه های البه، رستوران خوش منظره کورنهاوس Kornhaus را نام برد.
ماگدبورگ و هاله Magdeburg and Halle
ماگدبورگ کنار رودخانه البه و مسیرهای اصلی غرب آلمان به برلین از موقعیت مناسبی برخوردار است که در زمان انتخاب آن بعنوان پایتخت زاکسن أنهالت برای رقابت با هاله مورد توجه قرار گرفته است. آغاز این شهر به اوایل قرون وسطا باز می گردد، زمانیکه البه مرز بین ژرمنها و اسلاوها بود، و ماگدبورگ به مرکز اصلی کار اشاعه مسیحیت ژرمنی تبدیل شد. از شهر تاریخی چیز چندانی بر جای نمانده و در طول جنگ ها آسیب بسیاری دیده است اما کاتدرال Dom با برج های دوقلوی آن در حومه شهر همچنان خودنمایی می کند. این کاتدرال یک بنای گوتیک با فضای داخلی مملو از مجسمه های مربوط به قرون مختلف است. هاله، رقیب ماگدبورگ، در ۲۹ کیلومتری شمال غرب لیپزیگ، از این دو شهر بزرگتر بوده و با وجود مارکت بلائز در کنار روتر تورم (برج قرمز) و چهار منار مخروطی مارکت کیرشه مکان شلوغ و پرازدحامی است. معروفترین فرزند این شهر، گئورگ فردریش هندل، در اینجا ارگ می نواخت، و امروزه هاندل هاوس Handle-Haus ( آوریل- اکتبر دوشنبه ۱۱ صبح-۴ بعداز ظهر، سه شنبه – یکشنبه ۱۰ صبح- ۶ بعداز ظهر، نوامبر – مارس سه شنبه – یکشنبه ۱۰ صبح- ۵ بعداز ظهر، هزینه ورودی)، محل تولد او، به یادبود کار و زندگی او تبدیل شده است. صنایع شیمیایی آلاینده هاله یا از دور خارج شده و یا پاکسازی شده اند، منشاء این صنایع مربوط به قرون کشف چشمه های نمکی است، و جاذبه عجیب آن مکان های استخراج نمک قدیمی است که اکنون به موزه Technisches Halloren und Salinen سه شنبه – یکشنبه ۱۰ صبح- ۵ بعداز ظهر؛ هزینه ورودی) تبدیل شده است.
