پرتغال

پرتغال که پایتخت زیبای آن شهر لیسبون است. جغرافیای پرتغال دلیل آب و هوایی مناسب  آن است، مکان ها ی تاریخی متعدد و توریستی ،واقع شدن کنار دریا باعث رونق گردشگری شده است. که اقتصاد پرتغال شدیداً به آن وابسته است. در فرهنگ پرتغال ادای احترام نسبت یکدیگر بسیار مهم است.

همه ساله تعداد زیادی از گردشگران سفر به پرتغال را برای دیدن مناطق طبیعی و آثار تاریخی این کشور انتخاب می کنند. پایتخت پرتغال شهر لیسبون جاذبه های بسیار فراوان توریستی دارد که می توان به صومعه جرونیموس اشاره کرد. اگر شما هم برای سفر به این کشور قصد اخذ ویزای پرتغال را دارید به سایت wisa.ir ما مراجعه کنید و فرم ویزای پرتغال را تکمیل نمایید.

جغرافیای پرتغال

کشور پرتغال از یک طرف به اسپانیا و از طرف دیگر به اقیانوس آتلانتیک منتهی می شود . این غربی ترین کشور اروپایی، که مساحت آن ۹۱۹۸۵ کیلومتر مربع  برابر با سه چهارم مساحت انگلستان وسعت دارد. حدود ۲٫۸ میلیون نفر از ۱۰٫۷ میلیون نفر آن در شهر لیسبون، پایتخت این کشور زندگی می کنند و نیمی از این شهر در سواحل مدخل رود تاگوس قرار دارد. این شهر بر فراز تعدادی تپه در کناره شمالی رود و نیز در کناره های جنوبی و باریک ترین دماغه ها به عرض سه کیلومتر ساخته شده و بزرگترین پل اروپا نیز بر روی دلتای وسیع در کناره های دور این رود بسته شده است.

رود های مهم پرتغال

رود تژو که نام دیگر آن تاگوس است. که بزرگترین رود پرتغال و یکی از رودهای بزرگ اروپا می باشد. این رود از کشور اسپانیا سرچشمه می گیرد و در شهر لیسبون پرتغال به دریا می ریزد. تاگوس اهمیت زیادی در آبیاری مزارع کشاورزی دارد. به دلیل اینکه رود تاگوس قابل کشتیرانی است، باعث ایجاد تأسیسات بندری، کارخانجات کشتی سازی و تعمیرات کشتی ها در شهر لیسبون شده است.

رود دوروبا، دومین رود بزرگ ایم کشور محسوب می شود که از شمال پرتغال به اقیانوس اطلس می ریزد. که البته این رود قابل کشتیرانی نمی باشد. از دیگر روهای مهم پرتغال می توان به : رود مینو، رود سادو، رود موندگو، رود گوادیانا اشاره کرد.

آب و هوا

در مناطق شمالی این کشور دارای کوه های مرتفع است که جنگل و پوشش گیاهی انبوهی در این منطقه دیده می شود. پرتغال به دلیل همجواری با اقیانوس اطلس درای آب و هوایی مرطوب و معتدل است. که دارای ۳ فصل بهار، تابستان و پاییز می باشد.

شهرها و جزایر مهم

مهم ترین شهرهای پرتغال، لیسبون و پرتو می باشد. لیسبون مرکز سیاسی و اداری، پرتو مرکز صنعتی پرتغال می باشد. پرتغال دارای دو جزیره مهم : جزیره آسورش(آزورز) و جزیره مادیرا در اقیانوس اطلس است. بیشتر فعالیت های این جزایر ماهیگیری، تهیه روغن نهنگ، میوه جات مناطق حاره ای و صنایع دستی می باشد. که صنعت گردشگری بزرگترین منبع درآمد این جزایر می باشد.

شهر لیسبون پایتخت پرتغال

شاید امروزه در گوشه و کنار لیسبون، پاتوق های شبانه و فروشگاه­های مدرن، بوتیک های طراحی لباس و گالری ها و رستوران های شیک یافت شوند اما اگر دقت کنید طنین صدای مبهم پرتغالی ها در تعریف نوستالژی ها، لذت از فراموشی گذشته و امپراطوری شان را می شنوید.

حتی تا قرن بیستم که توریست ها این کشور را به عنوان مقصد گردشگری انتخاب نمودند، لیسبون شمایل پایتختی دوستانه و سهل گیر را داشت که بیشتر به خاطر افسون خیابان های باریک سبک موری، زیبایی کاشی ها و سرامیک های نقاشی شده با دست و نیز شکوفایی معماری دوره ای اش معروف است تا پویایی اقتصادی.

خیابان ها و مکان های دیدنی

خیابان های باریک و سفید رنگ در منطقه قدیمی موری ها ، آلفاما، قلب شهر داخلی و قلب طبقه کارگر با بالکن هایی مزین به گلها و گیاهان قابل مشاهده اند. دیوارهای خانه های آن با کاشی های رنگ پریده و پیاده رو ها با موزاییک ها پوشانده شده اند.

نمای خارجی فرسوده و گاها بی رنگ بناها، با پارچه هایی شستشو و آویزان شده بر طناب ها آراسته شده است. در اکثر نقاط این شهر ساخت و سازها و آثار تعمیرات را می توان دید که البته این کار زمان بر و هزینه بردار است. از این رو در این شهر جا برای بازسازی و نوسازی و تعمیرات بسیاری وجود دارد. زنان بومی لیسبون کیف هایی پر از نان و غلات را در فراز و فرودهای این شهر و بدون هیچ گونه شکایتی حمل می کنند .

بازدیدکنندگان می توانند یکی از ترامواهای برقی جذاب و قدیمی که هنوز در شهر تردد می کنند را انتخاب نموده و یا ماشین های کابلی غیر عادی و زرد رنگ را سوار شوند.

پرسه و گشت در گوشه و کنار های زیبای شهر و تماشای مناظر وسیع آن با شیروانی های قرمز رنگ حین پایین آمدن از امتداد رودخانه، تحسین برانگیز است. از چشم اندازهای آلفاما، باغ های قلعه سائو ژورژ و سانتا ژاستا می باشد که از فراز آنها آسانسوری آهنین برای حمل و نقل افراد از ایشا (پایین شهر) به بایرو آلتو (بالای شهر) فعالیت می کند. اهالی لیسبون هیچگاه گردش شهری در غروب باشکوه لیسبون را از دست نمی دهند.

گرچه قسمت سرد اقیانوس آتلانتیک چند کیلومتر پایین تر از رودخانه قرار دارد اما لیسبون حسی مدیترانه ای را انتقال می دهد. موقعیت رو به جنوب و زمستان های ملایم در آن به درختان خرما و گلهای زیبا اجازه شکوفایی داده و هوای معطر آن پیاده روی آهسته را در خیابان هایش تشویق می کند.

 

مناطق پایین و بالای شهر

یکی از بهترین مکان ها برای بازدید گردشگران قلعه سنت ژورژ است که بر فراز بالاترین تپه لیسبون قرار دارد. برج و باروهای قلعه بر اطراف و حوالی قدیمی و زیبای آلفاما مشرف اند. این منطقه کارگری نشین، زمانی جایگاه نخبگان شهر بود. از زلزله ای عظیم جان سالم به در برد و طرح بندی پر پیچ و خم مورها ، فضای روستایی آن را حفظ نمود.

بالای شهر یا منطقه بایرو آلتو به تراموا دسترسی داشته و دارای فراز و فرود است . این منطقه یکی از محدوده های کلاسیک و اصیل شهر است که بسیاری از کافه ها، رستوران ها، خانه های موسیقی فادو و کلوپ ها را در خود جای داده و بسیاری از آنها نیز در آتش سوزی وسیع سال ۱۹۸۸ با خاک یکسان شدند اما دوباره بازسازی شده و مغازه های شیک و زیبا به جای آنها ساخته شد.

کار نوسازی ها که از اواخر قرن ۲۰ ام آغاز شد بار دیگر شهر را به سمت رود متمایل نمود. زیر ساختهای حمل و نقلی شهر در حال بهبود و گسترش بوده و اسکله های قدیمی و خانه های آبی به رستوران های سبک روز و پاتوق های شبانه تبدیل شده اند و پارک دز ناسویز یا سازمان ملل تمرکز شهر را به سمت بالادست رود تغییر داده است.

جغرافیای انسانی

جمعیت: طبق آخرین آمار منتشر شده جمعیت پرتغال ۱۰٫۷ میلیون نفر است.که حدود ۲۰ درصد از جمعیت آن در پایتخت آن زندگی می کنند. در پرتغال به طور متوسط ۴۰ درصد جمعیت فعال کشور را زنان تشکیل می دهند. وتعداد زیادی از بنیاد های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی با مشارکت زنان اداره می شود.

نژاد: مردم پرتغال از نژاد سفید بوده و ترکیبی از سلت، عرب، ژرمن، بربر و ابری می باشند. که به طور کلی پرتغالی ها دارای دو گروه نژادی مدیترانه ای و سیاه آفریقا می باشند. که بیشتر رنگین پوست و نژاد مدیترانه ای دارند.

زبان: زبان رسمی این کشور پرتغالی است. چون که دارای ریشه لاتین است. که با زبان های دیگر از جمله فرانسه، ایتالیایی، اسپانیایی و رومانیایی شباهت های بسیاری دارد. ۲۷۰ میلیون پرتغالی زبان در جهان وجود دارند که این زبان را به پنجمین زبان تکلم شونده جهان مبدل نموده اند.

دین: این کشور هیچ دین رسمی ندارد. ولی اکثر جامعه پرتغال آیین مسیحیت کاتولیک را پذیرفتند.

فرهنگ پرتغال

پرتغال شاهد درخشش و افول فرهنگ های مختلفی بوده است و باعث اختلاط فرهنگی در این کشور شده است. ولی در حال حاضر فرهنگ غالب آن، فرهنگ لاتین است. با توجه به سلطه چند صد ساله اعراب بر این منطقه، بقایایی از فرهنگ و زبان اعراب مشاهده می شود. بعد سقوط اعراب تمامی مساجد به کلیسا و دین مسیحیت تعلق گرفت ولی فرهنگ و معماری اسلامی در این مکان ها غیر قابل انکار است.

خصوصیات اخلاقی و اجتماعی پرتغالی ها

مردم پرتغال با توجه به رو به رو شدن با فرهنگ های مختلف در دوران گذشته، عوامل مشترکی در میان آنها باعث شده است که پرتغالی ها مردمی خون گرم ، مهربان ، خانواده دوست و مصرف گرا باشند. پرتغالی ها صلح طلب هستند به این معنا که در داخل جامعه و در عرصه بین المللی در پی خشونت و درگیری نیستند. که در دو جنگ جهانی دخالتی نداشت.

مردم پرتغال بر خلاف سایر کشورهای اروپایی هنوز خانواده را به عنوان مهم ترین کانون اجتماعی می دانند. و وفاداری به خانواده جایگاه مهمی در بین مردم دارد. در پرتغال برای تصمیم گیری های خود هر چند پیش پا افتاده، با بزرگترها و افراد مهم و خبره مشورت می گیرند.

در فرهنگ پرتغال عدد ۱۳ نحس محسوب می شود. هنگام کادو دادن به یکدیگر، کادو را همان جا باز می کنند که این نشانه تشکر به طرف مقابل می باشد.

خوراکی و آشامیدنی

یکی از لذت ها در پرتغال ، صرف غذا و آشامیدنی در یکی از رستوران های شیک این شهر و یا در یک غذاخوری ساده آن می باشد. غذاهای بومی پرتغال با محصولات دریایی پیوند دارند. مانند ماهی تازه، غذاهای دریایی و سوپ ها که دلچسب ملوانان خسته پرتغالی اند. یکی از رازهای بزرگ این کشور، نوشیدنی هایش است که در هر منطقه ی آن تولید می شود. این نوشیدنی ها مقرون به صرفه ، ساده و در طعم های مختلف موجودند و البته از جاذبه های شهر لیسبون به شمار می روند.

اقتصاد پرتغال

پرتغال در سالیان پیش که تحت استعمار کشور های دیگر بود از منابع و اقتصاد آنها روزگار می گذراند. که دچار وابستگی به کشور های دیگر شد و باعث بیکاری و تورم در کشور شد. تا اینکه سیستم اقتصاد پرتغال شکل گرفت و مبنا را بر اقتصاد آزاد گذاشت و روند خصوصی سازی را به سرعت به اجرا کرد. که شرکت ملی نفت پرتغال، رادیو و تلویزیون وشرکت هواپیمایی در این روند پیش قدم شدند.

در قانون اساسی کشور چهار بخش مهم به اقتصاد اختصاص داده شده

• حمایت کردن اقتصاد به عنوان پشتوانه و زیربنای کشور
• همکاری همه جانبه بخش های خصوصی و دولتی با یکدیگر
• حاکمیت دولت بر منابع ملی اقتصاد
• حمایت از تولید داخلی از جنبه های مختلف
  

  اقتصاد پرتغال

بخش های مختلف اقتصاد پرتغال

• معادن: دارای معادن زغال سنگ، بریکت، ذغال کک، سنگ های تزئینی، کانی های فلزی، منبع فراوان مس و خاک چینی می باشد
• کشاورزی: دربین محصولات کشاورزی غلات، انگور، زیتون و ماهی اهمیت بیشتری دارند. یکی از مهم ترین محصولات این کشور تولید چوب پنبه می باشد. که بزرگترین صادر کننده چوب پنبه جهان می باشد.
• جنگلداری: آب و هوای مناسب این کشور باعث رویش درختان جنگلی و پوشش گیاهی شده است. که سبب رونق صنایع چوب در این کشور شده است.
• انرژی: بخش اعظم آن مربوط به مواد نفتی و پالایش آن است. صنعت سد سازی و استفاده از انرژی های پاک نطیر انرژی خورشیدی هم مورد توجه ویژه آنها هست.
• صنایع: این بخش حدود یک سوم از جمعیت شاغل را شامل می شود. که صنایع مهم آن : کشتی سازی، اتومبیل سازی، وسایل الکترونیکی، پتروشیمی، نساجی،تولید کفش و لباس، شراب سازی و مواد غذایی می باشند.
• توریسم: این صنعت مهم ترین و پررونق ترین بخش اقتصاد پرتغال را شامل می شود. سالانه بیش ۲ برابر جمعیت کشور پرتغال گردشگر وارد این کشور می شود. که باعث شده دولت پرتغال در این زمینه سرمایه گذاری زیادی انجام دهد.
  

  صادرات چوب پنبه پرتغال

سیاست پرتغال

از قرن یازدهم تا اوایل قرن بیستم(۱۹۱۰) این کشور به صورت پادشاهی اداره می شد. در سال ۱۹۱۰ به نظام جمهوری تغییر یافت ولی دیکتاتوری قرون وسطای اروپایی تا سال ۱۹۷۴ در پرتغال ادامه داشت. و از سال ۱۹۸۶ به ثبات نسبی سیاسی رسید.

طبق قانون اساسی، حکومت این کشور جمهوری است. و بر مبنای مردم سالاری(دمکراسی و پارلمان) اداره می شود. ارکان سیاسی پرتغال بر اساس قانون اساسی شامل موارد زیر است:

• قوه مجریه
• قوه مقننه
• قوه قضائیه

قوه مجریه

قوه مجریه کشور پرتغال شامل ریاست جمهوری و نخست وزیر و کابینه می شود. رئیس جمهور دراین کشور می تواند برای ۲ دوره ۵ ساله انتخاب شود. که رئیس جمهور در این کشور دارای بالاترین قدرت سیاسی است. که دارای وظایف مهم زیادی از جمله: انتخاب و برکنار کردن نخست وزیر، انحلال مجلس جمهوری، نصب و عزل دادستان کل کشور، فرماندهی کل نیروهای نظامی و امضا و تأیید قراردادهای بین المللی و… می باشد.

دولت شامل نخست وزیر، معاونین نخست وزیر، وزرا و معاونان آنها و مدیران کل می باشد. وزرای کابینه تعداد ۱۷ نفر می باشند که از بین نمایندگان پارلمان جمهوری انتخاب می شوند.

قوه مقننه

مجلس جمهوری در این کشور وضع قوانین را عهده دار است. که دارای ۲۳۰ نفر  عضو می باشد. که به مدت ۴ سال با رأی مستقیم مردم انتخاب می شوند. که تعداد نمایندگان هر منطقه با توجه به جمعیت آن تعیین می شوند. ولی در مناطق  آسورش و مدیرا، هر کدامشان یک پارلمان اختصاصی دارند.

قوه قضائیه

این قوه مسؤلیت اجرای عدالت برای مردم است. شورای عالی قضایی که توسط قضات انتخاب می شود بالاترین نهاد این قوه می باشد. این قوه از مققنه و مجریه مستقل است و دارای قسمت های زیر است:

• شورای نگهبان قانون اساسی
• دادگاه ها و دیوان عالی کشور
• دیوان عالی کیفر

تاریخ پرتغال

گرچه اسطوره ها ادعا می کنند اودسیه موسس لیسبون است، اما بسیاری از تاریخ دانان واقع گرا قدمت این شهر را حدود ۱۲۰۰ سال قبل از میلاد، با توجه به نشانه هایی از تاسیسات فینیقی ها می دانند. نام این شهر در ابتدا آلیس اوبو یا اولیسیپو بوده است. مردم در مناطق مختلف این شهر ، هزاران سال پیش سکنی گزیده و جذب مناطق آرام کناره رود و نیز اقیانوس آتلانتیک شدند. حدود سال ۷۰۰ قبل از میلاد ، قبایل سلتیک به قسمت های شمالی و مرکزی پرتغال مهاجرت نموده و با امپراطوری کارتاژ ترکیب شدند.

تاریخ ثبت شده شهر به سال ۲۰۵ قبل از میلاد و زمانی که رومی ها، کارتاژ ها را برکنار نموده و قلمرو لوسیتانیا را خلق نمودند، باز می گردد که البته این برکناری با مقاومت خشمگینانه ای از سوی سلتیک ها مواجه شد.

اولیسیپو، شهرداری تاسیس نمود و بعدها نام آن به فیلیتیس جولیا (شادی جولیا) توسط جولیوس سزار تغییر یافت. رومی ها در این شهر جاده ها، تاکستان ها، گندمزارها و باغ های زیتون کاشتند و پایه های زبان پرتغالی را بنیان نهادند. هنگامی که قدرت روم رو به افول گذاشت بسیاری از اهالی شبه جزیره ایبری توسط قبایل شمال پیرنه مورد تاخت و تاز قرار گرفتند. لیسبون در ابتدای قرن ۵ میلادی سقوط نمود و پس از آن قبایل مهاجر موفق به کنترل شهر شدند تا اینکه ویزیگوت ها در قرن ۶ میلادی دوره ای از صلح و آرامش را برای این شهر به ارمغان آوردند.

پیروزی مورها (قبایل شمال آفریقا)

در سال ۷۱۱ میلادی و ۷۹ سال پس از مرگ حضرت محمد (ص)، مهاجمان عرب به سرعت شمال آفریقا را در نوردیده و از تنگه جبل الطارق عبور و طی چند سال بسیاری از مناطق ایبریا را تسخیر نمودند. لیسبون به پایگاه مرزی پر رونق و تحت تسلط مسلمانان بدل شد. کار ساخت قلعه شهر توسط وزیگوت ها آغاز گردید و گسترش داده شد و در پایین آن و به سمت رود، خیابان های باریک آلفاما با حال و هوای عربی ساخته شدند که تا به امروز به حیات خود ادامه می دهند.

مسیحیان رد پای کم اثری از خود در نواحی شمالی پرتغال بر جای گذاشتند و تا قبل از سال ۱۹۳۹ میلادی و زمانی که دم آفونسو هنریک خود را به عنوان اولین پادشاه پرتغال معرفی نمود، درگیری­های مسیحیان برای کسب قدرت با پیروزی هایی همراه شد که توانستند مورها را در جنگ کریک شکست دهند. گرچه لیسبون با این جنگ قدرت خود را بار دیگر برای مدت ۸ سال از دست داد. در سال ۱۱۴۷، پادشاه ، نیروهای نظامی داوطلب را از میان هزاران فلیمیش، نورمن، ژرمن و انگلیسی شرکت کننده در جنگ های صلیبی و در مسیر سرزمین مقدس، استخدام نمود و آنها را متقاعد ساخت که به مورها حمله برده و در عوض غنایم جنگی بدست آمده را با این نیروها تقسیم نماید. محاصره موفق لیسبون ۴ ماه به طول انجامید . یک قرن بعد ، پرتغال به پیروزی رسید و آفونسوی ۳ (۱۲۷۹-۱۲۴۸) این شهر را به پایتختی برگزید.

عصر طلایی

در سال ۱۳۸۵ میلادی در الجبروتا در ۱۰۰ کیلومتری شمال لیسبون جنگی در گرفت. ژوآئو آویس که به تازگی ژوآئوی ۱ پرتغال لقب گرفته بود از اسپانیا منتقل شد. همکاری جدید با انگلستان که معاهده آن با نام ویندزور در سال ۱۳۸۶ میلادی به امضا رسید دوستی ابدی و صادقانه ای را میان این دو کشور بنا گذارد. یک سال بعد ژوائو با دختر جان گونت، فیلیپای شهر لنکستر در غرب انگلستان ازدواج نمود.

انیس و پدرو

انیس و پدرو دو شخصیت تراژیک اند که می توان آنها را همتای شخصیت های رومئو و ژولیت شکسپیر دانست. پدرو، وارث حکومت بود و خانواده اش را به چالش طلبید و برای یک دهه با یکی از زیبارویان و بانوان ملکه اسپانیا زندگی کرد. در سال ۱۳۵۵ میلادی انیس به دست سه قاتل کشته می شود . این قتل سیاسی به دستور پدر شاهزاده پدرو، یعنی افونسوی ۵ صورت گرفت. پدرو دو سال بعد از این واقعه به پادشاهی رسید . دستور داد تا انیس را نبش قبر نمایند و تاج بر سرش بنهند و از همه نجبا خواست تا در مقابلش زانو زده و به استخوان های دست انیس بوسه بزنند. بعدها پدرو و انیس در یک قبر با یکدیگر و در صومعه الکوباسا دفن شدند.

سومین پسر ایشان هنریک یا دوک ویزئو بود که به هنری راهبر ملقب گردید زیرا وی نقشه جهان را دوباره ترسیم نمود. شاهزاده هنری در سال ۱۴۱۵ میلادی و در ۲۱ سالگی به شهرت دست یافت و آن زمانی بود که وی از لیسبون سفر دریایی اش را شجاعانه و به منظور تسخیر قلعه سئوتا در شمال آفریقا آغاز کرد. این سفر اولین و آخرین اقدام بزرگ و موثر وی بود و پس از آن او تا آخر عمر انزوا را برگزید.

جزیره ساگرس در آلگاروه جایی ست که وی آن را به عنوان مرکزی برای تحقیقات ستاره شناسان و نقشه برداران و سایر دانشمندانی اختصاص داد که آثارشان ، مهارت های ملوانان را بهبود می بخشید.

 

سفرهای این محققان سبب شد تا فهم اروپاییان از جهان بازتعریف شود. در زمان حکومت هنری، کشتی های پرتغالی به غربی ترین نقاط آفریقا سفر کردند . با استعمار جزایر اتلانتیک در مادریا و آزور، پایه های امپراطوری آتی پرتغال به سرعت گذاشته شد.

پادشاهی که در عصر طلایی پرتغال و در زمان اکتشافات و استثمار این امپراطوری فرمانروا بود منیوئل ۱ نام داشت. پادشاه خوش اقبالی که از سال ۱۴۹۵ تا ۱۵۲۱ میلادی بر تخت سلطنت نشست.

اکتشافات زمان پادشاهی وی، او را به یکی از ثروتمندترین حاکمان اروپا بدل نمود . در این زمان او برج بله و صومعه تاثیر گذار ژرونیموس را با سبک معماری منیولین ساخت که این سبک، پرتغال را از بند سبک های معماری رنسانسی و گوتیک آزاد نمود.

تزیینات پر زرق و برق و غریب این سبک، مملو از تصاویر و نمادهای دریایی ست. مهمترین سفر در زمان حکومت منیوئل، سفر دریایی به مقصد دریای واسکو دا گاما بود که از لیسبون و در سال ۱۴۹۷ آغاز گردید.

واسکو دو گاما با سفر به منطقه ای که امروزه Cape of God hope نامیده می شود، آنچه که کلومبوس بدان توجه نکرده بود را کشف نمود و آن، یافتن مسیرهای دریایی به سمت ادویه های شرقی بود. با حرکت به سمت کلکته در جنوب هند در سال بعد، پرتغال نقطه پایانی بر انحصار ونیزی ها در تجارت ادویه های شرقی گذارد که این امر از طریق کنترل اقیانوس هند و جذب بازرگانان از سراسر اروپا در لیسبون صورت گرفت. قلمروهای بیشتری در دهه ۱۵۰۰ میلادی کشف شدند، از جمله سرزمین برزیل ، توسط کاشف پرتغالی به نام پدرو آلوارس کابرال.

 

دوران های دشوار و سخت

زمانی که منیوئل در سال ۱۵۲۱ فوت نمود، پسرش ژوائو پیوس به جای وی بر تخت نشست. با گوشه چشمی به لیسبون پر رونق و نیز ماجرای تفتیش عقاید در اسپانیا، ژوآئو از یسوعیان برای ورود به مرزهای پرتغال دعوت نمود.

تفتیش عقاید در پرتغال هیچگاه به اندازه اسپانیا شدت نداشت و اسپانیا، به طور خستگی ناپذیر به آزار و اذیت «مسیحیان جدید» (یهودیانی که به اجبار به دین مسیحیت روی آورده بودند، مانند یهودیان اسپانیایی که به پرتغال پناه آورده بودند) می پرداخت.

علاوه بر این تعقیب و تفتیش ها، شیوع طاعون و برخی بلایای طبیعی مانند زلزله ها در اواخر قرن ۱۶ میلادی باعث شد که جمعیت لیسبون به ۱۰۰ هزار نفر تقلیل یابد. گرچه زمان های سخت سپری شدند و بسیاری، زندگی های جدید خود را در مستعمرات جدید بنا نمودند.

زمانی که پادشاه دُم هنری در ۱۵۸۰ میلادی فوت نمود ، وارثی بر جای نگذاشت . از این رو فیلیپ ۲ اسپانیایی به این کشور حمله نظامی برده و دو کشور را با هم ترکیب کرد. ۶۰ سال طول کشید تا نیروهای محلی به یک قیام موفق بر علیه اشغالگران دست بزنند. در تاریخ ۱ دسامبر ۱۶۴۰ که به عنوان روز تجدید حیات پرتغال از آن نام برده می شود، حاکم اسپانیایی سرنگون و دوک بار گانسا با نام ژوآئو ۴ در یک مجلس شاد در منطقه بزرگی در مقابل رودخانه لیسبون که امروزه به آن پراسا د کومرسیو می گویند، تاجگذاری نمود.

پسر بزرگ وی ژوآئو ۵، فرمانروایی طولانی و درخشانی داشت که از سال ۱۶۰۶ تا ۱۷۵۰ به طول انجامید. پول هایی که وی از کشف معادن طلا در برزیل بدست آورد را بر سر ساخت بناهای یادبود پر خرج و گران ، حیف و میل نمود. افراطی ترین اقدام وی ساخت قصر و صومعه مافرا بود که در ۴۰ کیلومتری شمال غربی پایتخت قرار دارد.

تخریب و دوباره سازی ها

نقطه تمایز عظیم میان تاریخ نزدیک پرتغال و دوران های مدرن، روزی در اواسط قرن ۱۸ میلادی ست. در روز اول نوامبر و روز عید اولیا در سال ۱۷۵۵ جمعیت بسیاری در کلیسا گردهم آمدند تا اقدامات انجام شده در کشور را بستایند و درست در همین زمان زلزله ای مهیب لیسبون را ویران نمود. کلیساها فرو ریختند و آب رودخانه تاگوس دچار امواج سهمگین جزر و مد گردید و آتش تمام شهر را فرا گرفت. بر آورد می شود که این سه بلای طبیعی جان حدود ۱۵ تا ۶۰ هزار نفر را گرفت.

یادمان هایی از این کابوس هنوز در شهر لیسبون دیده می شود که مهمترین آنها سقف فروریخته و باز کلیسای کارملی در منطقه بایرو آلتوست که در پس آسانسور سانتا ژاستا قرار دارد.

مشکلات متعاقب وقوع این بلایای طبیعی در این کشور فراتر از استعدادها و لیاقت ژوزه ۱ (۱۷۵۰-۱۷۷۷) بود چنان که وی نمی توانست از پس چالش­ها و مشکلات بر آید.

وظیفه بازسازی کشور به عهده وزیر ظالم، خشن و بلند پروازی به نام سباستیو ژوزه د کاروالهو راملو قرار گرفت. با استفاده از مزایای قدرت ، وی توانست آثار زلزله را از این شهر پاک نماید که تمام منابع پرتغال را به این منظور بکار گرفت.

به بازماندگان از بلایای طبیعی خوراک و خانه داد و اجساد قربانیان را دفن نمود. شهر پاکسازی شد و طرح های بلند پروازانه ای برای ساخت شهر جدید مطرح شد. امروزه بخش های مدرن پایتخت به درستی به لیسبون سبک پامبالین باز می گردد. موفقیت های پامبال با تندیسی قهرمانانه از وی بر فراز ستونی در انتهای شمالی آویندا دا لیبردا در پایین شهر لیسبون گرامی داشته می شود.

تندیس بزرگ سوار بر اسب ژوزه، در جایگاهی عالی در پراسا دو کومرسیو واقع است. جایی که کاخ سلطنتی قبل از وقوع زلزله در آنجا و در کناره رود قرار داشت. شاه در سال ۱۷۵۸ مورد سوئ قصد قرار گرفت و پس از آن پومبال حکومت وحشت را همراه با سرکوب شدید بر پا نمود.

جنگ داخلی

متاسفانه صلح از این کشور گریزان بود و ۱۷ سال پس از عقب نشینی نیروهای فرانسوی، دوباره جنگی در گرفت که این بار جنگ برادر با برادر بود. با مرگ ژوائوی ۶، پسر بزرگش پدرو ۵، امپراطور برزیل تازه استقلال یافته شد. وی برای تصاحب تاج پادشاهی با برادر مطلق گرایش میگل ۱ مبارزه نمود. پدرو در این جدال به پیروزی رسید اما چند ماه بعد در سپتامبر ۱۸۳۴ و در سن ۳۶ سالگی فوت نمود.

دختر نوجوان وی ماریا دا گلوریا به جای پدر بر تخت پادشاهی نشست. وی با یک نجیب زاده ژرمن به نام فردیناند از ساکس کوبورگ گوتا ازدواج نمود و برای او کاخ پنای خیره کننده را بر فراز سینترا ساخت. ماریا ۲ در هنگام وضع حمل و در سن ۳۴ سالگی درگذشت.

 

مرگ های نابهنگام عامل عمده مرگ خانواده سلطنتی پرتغال بود و در تمام تاریخ این کشور تنها یک پادشاه بود که به قتل رسید. در اول فوریه ۱۹۰۸ و زمانی که خانواده سلطنتی در یک کالسکه روباز در حال گذر از تریو دو پاسو بودند، گلوله یک قاتل، کارلوس ا را از پا در آورد. چند ثانیه بعد خیانتکار دیگری پسر کارلوس یعنی شاهزاده لوئیس فیلیپ را هدف قرار داد. سومین گلوله به بازوی شاهزاده جوان منیوئل اصابت نمود که باعث جراحت و دستگیری وی گردید. منیوئل ۲، حکومت کوتاه ۲ ساله ای را به عنوان آخرین پادشاه پرتغال آغاز نمود. وی در ۱۵ اکتبر ۱۹۱۰ با ظهور جمهوری خواهان و حمایت قاطع عناصری از نیروهای نظامی، خلع قدرت گردید. کشتی سلطنتی، وی را به جبل الطارق و سپس انگلستان برد که وی در آن کشور در تبعید به سر برد.

جمهوری تا دیکتاتوری

شکل جمهوری خواه حکومت بسیار بی ثبات و نا آشنا بود. استعفاها، کودتاها و ترورها چرخه ای از رئیس جمهورها و نخست وزیران را درگیر خود ساخته بود. ملت به زحمت می توانستند از عهده جنگ برآیند اما تهدیدات ژرمن ها به قلمرهای آفریقایی آنها، پرتغال را به سمت جنگ جهانی اول و قرار گیری در جبهه متحدان سوق داد. در ۲۴ فوریه ۱۹۱۶ نیروی دریایی پرتغال، گروهی از کشتی های آلمانی که در رودخانه تاگوس لنگر انداخته بودند را مصادره نمود و کایزر این اقدام را با آغاز جنگی اجتناب ناپذیر پاسخ گفت.

نیروهای اعزامی پرتغال به منظور سنگربندی در مقابل فرانسوی ها عازم دریا و سفر شدند. هزینه جنگ به خاتمه تلاش های ناموفق پرتغالی ها در ایجاد دموکراسی شتاب بخشید. پس از انقلاب ۱۹۲۶ ژنرال آنتونیو اوسکار کارمونا کنترل را به دست گرفت و دو سال بعد اقتصاد را به انتونیو د اولیویرا سالازار و سپس یک پرفسور اقتصاد دان در دانشگاه کویمبرا سپرد.

نیروهای تحلیل رفته اقتصادی پرتغال از آن پس تقویت شد. در ۱۹۲۳ سالازار به سمت نخست وزیری نایل شد . حکومت خشن و اقتدارگرای وی ( استادو توو) یا دولت جدید ، رشد اقتصادی و ملی گرایی را ارجح می دانست. وی پرتغال را در جنگ دوم جهانی بی طرف نگاه داشت اما به متحدان اجازه داد تا از آزوریز به عنوان پایگاه استفاده نمایند.

انقلاب مخملی

زمانی که سالازار در سال ۱۹۶۸ مورد حمله قرار گرفت، قدرت به دکتر مارسلو کائتانو انتقال یافت. در ۱۹۷۴ سطح نیروهای نظامی بواسطه جنگ های مستعمراتی وحشتناک ،افت نمود و دیکتاتوری را با انقلابی مخملی سرنگون نمودند. پرتغال، خود را از قید مستعمرات موزامبیک و آنگولا رها نمود و تصمیم گرفت تا میلیون ها پناه جو را به موطن خود باز گرداند. این کشور تا چندین سال از ابهام سیاسی و دشواری های بسیاری در هماهنگی با دموکراسی رنج برد.

 

با ورود به اتحادیه اروپا در سال ۱۹۸۶، توسعه شتاب گرفت و پرتغال به یکی از اقتصادهای سریع الرشد اروپا بدل شد. به عنوان میزبان اکسپو جهانی ۱۹۹۸ مورد توجه قرار گرفت و لیسبون، مکان هایی چون پارک سازمان ملل را در قسمت شرقی شهر ایجاد نمود. در سال ۲۰۰۴ پرتغال میزبان جام قهرمانی باشگاه های فوتبال اروپا بود که به موجب آن استادیوم های جدیدی ساخته و سایرین بازسازی شدند.

اقتصاد درگیر با رکود و بحران مالی سال ۲۰۰۸ موجب شد تا پرتغال با کسری بودجه ای غیر قابل کنترل مواجه شود . در سال ۲۰۱۱، سومین اقتصاد اتحادیه اروپا پس از یونان و ایرلند بود که از این اتحادیه درخواست کمک مالی نمود.

شاخصه های تاریخی

۱۲۰۰ قبل از میلاد. فینیقی ها آلیس اوبو یا اولیسیپو را به عنوان منطقه ای تجاری بنا نمودند.

۷۰۰ قبل از میلاد. قبایل سلتیک به این سرزمین وارد شدند.

۲۰۵ قبل از میلاد. رومی ها لوسیتانیا را بنا نموده و اولیسیپو شهرداری تاسیس نمود.

قرن ۵ ام میلادی. پس از افول روم، ویزیگوت ها در لیسبون مستقر شدند.

۷۱۱ میلادی. مورها به شبه جزیره وارد شده و سریعاً آن را تسخیر نمودند.

۸۸۳ میلادی. پرتغال شمالی مجددا به دست مسیحیان افتاد.

۱۹۳۹ . دم آفونسو هنریک خود را به عنوان اولین پادشاه پرتغال معرفی نمود.

۱۱۴۷. لیسبون تحت فرمانروایی افونسو هنریک در آمد.

۱۲۵۵. پایتخت پرتغال از کویمبرا به لیسبون انتقال یافت.

۱۳۸۶. معاهده ویندزور موجب اتحاد پرتغال-انگلستان گردید.

۱۴۱۵ کاشفان به مادیرا رسیدند و عصر اکتشافات سرزمین ها آغاز شد.

۱۴۹۸ واسکو دو گاما راهی دریایی را به هند باز نمود.

۱۵۰۰. پدرو آلوارسکابرال برزیل را کشف کرد.

۱۵۳۶. تفتیش عقاید مذهبی از سوی کلیسا صورت گرفت.

۱۵۸۰. پرتغال به مدت ۶۰ سال تحت حاکمیت فرمانروای اسپانیایی در آمد.

۱۷۵۵. زلزله بزرگ لیسبون را تخریب نمود.

۱۸۰۷، ارتش ناپلئون در آغاز جنگ شبه جزیره به پرتغال یورش برده و خانواده سلطنتی این کشور را به مقصد برزیل ترک گفتند.

۱۸۳۴-۱۸۲۸ . جنگ داخلی میان پدرو ۴ و میگوئل ۱ در گرفت.

۱۸۳۴. تعلیمات مذهبی ملغی شد و دارایی های کلیسا تصاحب گردید.

۱۹۰۸. کارلوس او شاهزاده لوئیس فیلیپ به قتل رسیدند.

۱۹۱۶. آلمان به پرتغال اعلان جنگ داد.

۱۹۳۲. آنتونیو د سالازار به سمت نخست وزیری نائل و دیکتاتوری تاثیر گذار شد.

۱۹۷۴. انقلاب مخملی دموکراسی را از نو ساخت. پرتغال از مستعمرات آفریقایی اش خارج شد و میلیون ها مهاجر به کشور اصلی اشان باز گشتند.

۱۹۸۶. پرتغال به اتحادیه اروپا پیوست.

۲۰۰۱. یورو جایگزین اسکودو به عنوان وجه رایج ملی گردید.

۲۰۰۴. لیسبون میزبان فینال جام قهرمانی فوتبال اروپا بود.

۲۰۰۵. سوسیالیست ها برنده انتخابات شده و اکثریت را تشکیل دادند.

۲۰۰۷. پرتغالی ها به قانون آزادی سقط جنین رای مثبت دادند.

۲۰۱۱ پرتغالی ها برای دریافت کمک مالی از اتحادیه اروپا وارد مذاکره شدند.